"Bir insanı tanımak için muhakkak ki belli bir zamana ihtiyaç var. Fedakarlık bile diğerini kendine borçlu bırakmak. Ama öte yandan zamana bırakılmasına gerek olmayan, zamana bırakılırsa bu zamana yazık olacak şeyler de var."
🌾
Bir psikoloğun sayfasında "Sizinle olmayı bir şans gibi görenler.." şeklinde bir ibareye denk geldim; çok hoşuma gitti..
Son zamanlarda sık sık karşınıza çıkmıştır; evlilikte sorulması gereken sorular vs. Bu soruları sanki iki taraf birbirini tanımak için değil de taraflardan biri diğerini testten geçirmek için soruyor gibi. Bir de "ona bir şans versem mi acaba" benzeri üstten üstten insanları değerlendirenler var.. Sözün kısası kimse bulunmaz Hint kumaşı değil; kendisini size lütuf olarak görenlerden kaçmak, sizle bir arada olmayı bir lütuf olarak gören insanlarla bağ kurmak size iyi gelecektir. İster evlilik için düşünün ister arkadaşlık, dostluk ilişkileriniz için; değersiz hissettirenlerden uzak durun..
Kendini tanımak, geliştirmek, kendine değer katmak üzerine...
Psikolojik, fizyolojik, politik,kültürel, sosyal ve içsel konularda kendimi geliştirdikçe, yeni bilgiler edindikçe, anlatılamaz biçimde mutlu olduğumu ve tarifsiz surette tatmin duygusu edindiğimi fark ettim. Zamanın tanrı olduğunu biliyordum ama artık bu görüşümü putlaştırdım. Konuyu şuraya bağlayacağım: Eğer hayat imkan verirse; hayatımın belli dönemlerinde gereksiz yere zamanımı çalan, kişisel gelişimime engel olan bütün eski sevgililerimin, dostlarımın, arkadaşlarımın ayrı ayrı karşısına çıkıp, hepsine ayrı ayrı lanetler yağdıracağım!
İnsanın insana yapacağı en büyük kötülük; birinin diğerini, isteyerek yahut istemeyerek kendisi gibi tembelleştirmesi, gelişim sürecine mani olması ve cahil bırakmasıdır!
İyi ki erken farkına vardım, iyi ki!
"Bir insanı tanımak diğerini de tanımak anlamına gelir. İnsanlar aynı ormandaki ağaçlar gibidirler; hiçbir botanik bilgini, tek tek akkavağı incelemeye kalkmaz."
Akıllı ve üstün nitelikli şahsiyetler gibi davranıp ortalıkta dolanan bu insanlardan görür görmez hoşlanmadım. Her biri diğerini geçersiz kılıyordu. Bir yazar için en kötü şey başka yazarları tanımak, daha da kötüsü çok sayıda yazar tanımaktır. Aynı boka konan sinekler gibi.
Bir insanı tanımak diğerini de tanımak anlamına gelir. İnsanlar aynı ormandaki ağaçlar gibidirler; hiçbir botanik bilgini, tek tek akkavağı incelemeye kalkmaz.
Sayfa 130
