Kendine yaklaşanlar, başkalarından uzaklaşmaya başlıyor...
Gölgemiz büyürken içimiz nasıl da küçülmüş. Uzaklara bakarken yakınları nasıl da kaybetmişiz.
Yanındayken bile hasret çekmek...
Gözlerinin içine bakarken bile özlemek...
Sanki dünya çoktan ölmüş de bir cesedin üstünde duruyoruz.
Demiri bile delebilir bakışlarım, duvarları un ufak edebilir yumruklarım.
Hayatın bütün şıklarını doğru işaretlemiş tek bir mutlu insan var mıdır acaba?
Okumaya dair düşünceler-68 kitapların yolculuğu
Dijital yazılar suya yazı yazmaya benziyor.Bir anda silinip gidiyor.Basılı bir kitabın ne elektriğe ne de bir cihaza ihtiyacı vardır.Bu yüzden tercihim basılı kitaplardan yana.
