Dikkat spoiler içerebilir!

Dikkat spoiler içerebilir!

Şükrü Erbaş'ın ölen eşinin arkasından yazdığı ağlamaktan okuyamadığım bir ağıt..
Kitap Hatice Erbaş'ın "Babanız içerde şiir yazıyor diye çocuklarımı sessiz ağlattım ben." gibi vurucu bir sözüyle başlıyor. Kitabın her dizesinde ölen eşin arkasından duyulan o acıyı, özlemi, hayal kırıklığını, isyanı kalbinizin derinlerinde hissediyorsunuz.

1. "Kimi seviyorsan acısı sen de kalıyor."
2. "Neden kimse sana benzemiyor Hatice?"
3. "Gözyaşımın sahibi
ne zaman alnımı camlara dayasam
kanatlarını canıma batıra batıra
sana uçuyor bütün kuşlar."
4. "Seni unutacak ömrüm kalmadı
bir soğuk zamanın akşamında
dönüp yine sana başlıyorum..."
5. "Ömür hanım
seni çok özledim, çok
ben gelene kadar çürüme ne olur."
6. "İnsan acısından utanır mı
döktüğüm yaşlarla zehirleniyorum."

Elimde olsa tüm dizeleri yazmak isterdim buraya fakat bu hüznün paylaştıkça artmasından korkuyorum..

Dikkat spoiler içerebilir!!
Kitabı A101 den aldım. Uygun fiyata çok güzel kitaplar oluyor.
Kitabın adı çekti önce ilgimi sonra kapak resmi. Kitaba ilk başladığımda sıkılmıştım yine ama sonra çok akıcıydı ve bitti diye üzüldüm.
Rüyada başka bir hayata uyanmak...oradaki her detayı hatırlamak ve uyanıp tekrar uyuduğunda oradaki hayatına devam etmek ...!! Ne kadar ilginç ve heyecanlıydı.
Acaba ben de hayal ettiğim bir hayatı rüyamda yaşayabilir miyim diye düşündüm. Çok eğlenceli ...
Sonunda şaşırdım tabiki , hiç beklemiyordum ; rüya sandığımız hayatı gerçek , gerçek diye anlattığı da kurguymuş , hayal ettiği , olmasını istediği...
Hayatınızda sorgulayabileceğiniz bir kaç önemli şey bulabilirsiniz.

(Birazcık spoiler içerebilir dikkat edelim...)
Yazardan okuduğum 3.kitap ve sanırım beni en çok etkileyen kitaptı. Kitabı okurken her ne kadar eski zamanda geçiyor da olsa her bir karakterin şu an da etrafınızda kesinlikle olduğunu göreceksiniz. Kitaba 10/10 puan verdim ve çok beğendim fakat bütün karakterlere biraz kızgınım. Özellikle Nihat karakterinden nefret ettim ki şu sözü nefretimi daha da pekiştirdi; “Kadın bir oyuncaktan başka nedir?” Ömer karakterine gelirsem gerçekten içindeki şeytana bahaneler bularak o kadar dengesiz bir adama dönüşüyor ki okudukça şaşkınlığınızı gizleyemiyorsunuz. Macide karakteri belki de en az kızgın olduğum, haline üzüldüğüm ancak Ömer’in böylesine dengesiz davranmasına göz yumması kendisini sandığı kadar iradeli ve gururlu olmadığını gösteriyor. Zaten dediğim gibi her karakterin kendi çapında sorunları var. Ve bu sorunlar kitabın asıl anlatmak istediğine çok güzel uyuyor. Herkesin ölmeden önce kesinlikle okuması gereken bir kitap olduğunu düşünüyorum. Keyifli okumalar dilerim...

DİKKAT SPOİLER İÇEREBİLİR



Kitap beşinci sınıfa geçen Nick kaleme findel demeye başlar ve bu deyişten sonra işler sarpa sarar. Bayan Granger bu işi hiç hoşnut karşılamaz. En azından Nick öyle sanar. Bu sözcük ilk önce okulda,sonra kasabada,Amerika'da sonra da tüm Avrupa kullanmaya başlar. Kalemlerin üzerinde findel yazıları çıkmaya başlar,sonra da her şeyin üstünde findel yazan yazı çıkmaya başlar. Nick bu olaydan sonra içine kapanmaya başlar. Ama yaz tatilinden sonra bu durum düzelir ve Nick eski Nick olarak altıncı sınıfa başlar. On yıl sonra yılbaşı zamanında Nick ve Bayan Granger hediye yollar.

George Orwell'ın Hayvan çiftliği ve 1984 kitaplarından sonra okuduğum üçüncü kitabı. George Bowling'in küçükken balık tutma arzusu onu kırk beş yaşındaki pazarlamacı haliyle yaşadığı Binfield kasabasına doğru bir yolculuğa çıkarıyor. Gittiğinde hiç bir şeyin aynı olmadığını savaştan sonra ne kadar da çok şeyin değiştiğini fark ediyorm
Hani bazen geçmişte küçüklük anılarımızda bize iyi gelen, mutlu hissettiğimiz yerler vardır. O zamanlarım sanki geri gelebileceğini tekrar o anlara dönebileceğimizi düşünürüz. Ama o zamanlar geride kalmıştır, o yerlere tekrar gitsek bile hem oralar değişmiştir hem de biz aynı kişi değilizdir. "Boğulmamak İçin" o anlara sığınabiliriz. Gidip görürsek eğer hiç bir şeyin anılardaki gibi kalmadığını, bizde ki yıkım daha büyük olabilir...

Meczup: Kendini Tanrı'ya vermiş, Tanrı sevgisiyle aklını yitirmiş, Tanrı âşığı (kimse) anlamına gelmektedir.
Cibran'ın diliyle yeni tanıştım sayılır. İlk olarak Ermişin Bahçesi okudum.Ve ardından Meczup'ta buldum kendimi. Cibran'ın kitapları her ne kadar kısa görünse de anlamı, içeriği bir o kadar uzun ve derin (en azından okuduğum 2 kitabı böyleydi.)
Nasıl meczup olduğumu bilmek ister misiniz?
Bakın nasıl oldu:
Bir gün, nice tanrı doğmadan çok önce, derin bir uykudan uyandım ve gördüm ki bütün maskelerim çalınmıştı. Maskesiz bir hâlde "Hırsızlar, hırsızlar, lanet olası hırsızlar!" diye bağırarak kalabalıklarla dolup taşan sokaklarda koşuşturup durdum... Güneş ilk kez çıplak yüzümü öptü,ruhum güneşin aşkıyla tutuştu ve artık maskelerimi istemez oldum. Sonra vecd halinde (aşk ve aşktan gelen coşkunluk) şöyle haykırdım: "Kutsa maskelerimi çalan hırsızları kutsa!"
işte böyle meczup oldum ben..
(*Çalınan maskeler (yedi yaşamım boyunca biçim verip taşıdığım yedi maskem) beyaz,burun telli olanlardan değil, yoksa hırsızların kutsanmasını istemezdi xD)
Uzun lafın kısası kitap 35 hikayeden oluşmaktadır.(En beğendiğim Korkuluk adlı olandı.) Dünya klasiklerinden uzaklaşmak isterseniz modern klasiklerden 45.si size mola verdirecektir.

Herkese teşekkür ediyor, ilk incelememi burada sonlandırmış bulunuyorum.(önerilerinize açığım)
Kitapla kalınız.. :)

Dikkat spoiler içerebilir !!!
Çok daha zor hayatlar var . Daha zor mücadele veren insanlar. Ama diğer insanların yaşadıklarını görmeden en kötüsünün bizimki olduğuna inanır saplanır kalırız.
Âlâ nın yaşadıkları , annesinin Âlâ yı sandalyeye bağlayıp onun gözlerine bakarak ve sırıtarak kendini asarak intahar etmesi ve bir süre sonra Âlâ nın üzerine düşüp uzun bir süre öylece kalmaları... Annesi ölürken "artık ben senim , sende yaşayacağım " demesi ... Çok etkilendiğim yerlerden biriydi.
Âlâ nın yaşadıkları dizi ya da film olur demiştim.