Julian Fuks’un Direniş romanı, bireysel bellek ile toplumsal travma arasındaki geçirgen sınırları ustalıkla işleyen; sessizliğin, eksikliğin ve hatırlamanın izini süren çarpıcı bir anlatıdır. Roman,
Bir kadın anlatıyor
Birçok Arjantinli general askeri diktatörlük döneminde yaptıkları kahramanlıklardan ötürü mahkeme önüne çıktılar.
Silvina Parodi, baş belası bir protestocu olmakla suçlanan bu üniversite öğrencisi genç kız, sonsuza dek ortadan kaybolan çok sayıdaki mahpustan biri oldu.
En iyi arkadaşı Cecilia, 2008 yılında mahkeme önünde tanıklık yaptı. Karakolda maruz kaldığı işkenceleri anlattı ve her gün her gece süren işkencelere dayanacak gücü kalmayınca Silvina’nın adını kendisinin verdiğini söyledi:
-Bunu ben yaptım. Cellatları Silvina’nın yaşadığı eve bizzat ben götürdüm. Onu tekme tokat ve dipçik darbeleriyle evden çıkardıklarını gördüm. Çığlıklarını işittim.
Mahkeme çıkışında birisi yanına yaklaştı ve alçak sesle ona sordu:
-Ve bu olaydan sonra, yaşamaya nasıl devam edebildiniz?
Onun daha da alçak sesle yanıtı şöyle oldu:
-Yaşadığımı size kim söyledi?