"Toplumun büyük çoğunluğu, tıpkı bir kadın ruhi haleti içindedir. Bunlar fikir ve düşünceleri, fiil ve hareketlerden ziyade duyguların doğurduğu düşüncelerden çıkarırlar. Bu düşünceler karışık olmayıp, gayet basit ve sınırlıdır. Bunların arasında bir takım ince fikirler yoktur, sadece sevgi veya kin, hak veya haksızlık, gerçek ve yalan, olumlu veya olumsuz kavramlar vardır.”
Topluma atfedilen bu kadınsı yön, toplumun her türlü manipülasyona, istismara ve tahakküme açık olan yönüdür. Çünkü, kadınsı bir yöne sahip olan kamuoyunun iktidar karşısındaki konumlanışı, rasyonalite ile irrasyonalitenin savaşımı tarafından belirlenir. Nitekim bu savaşın kaçınılmaz galibi, iktidarın rasyonel tahakküm mekanizmaları olagelmiştir. İşte bu nedenle, kadının psişik dünyasında zuhur eden edilginlik, onu iktidarın telkinlerine karşı savunmazsız bırakmıştır. Kadının bu psişik zafiyeti, eril iktidarın zaferi için en büyük dayanak noktası olmuştur. Dolayısıyla toplumun kadınsı yönü, diktatorya tarihi açısından her zaman güç devşirilebilecek bir alan olagelmiştir:
Baba ve 
Teke Şenliği romanlarından sonra en sevdiğim 3. roman oluvermişti. Bu hafta romanı ikinci kez okudum ve bu kez sindire sindire tadını aldım.
Nazi Almanyası döneminin
