Bayram, incelik ve güzellik günüdür. Kaybettiklerimizi kazanmanın en uygun zamanıdır. Örneğin, kırdığımız bir kalbi. Küstürdüğümüz bir arkadaşı.
Bayram ve kandillerde, ilahî bir ilham olarak dil yumuşar, gönül çözülür.
Bayram, temizlik kolu başkanımızdır. Çiçekler ve çocuklar da öyledir. Bayram, Hakk'a yakınlaşmanın, halka yaklaşmanın adıdır. Haydi bismillah.
İbrahim Tenekeci
Bayram
"Bil ki sevmeyi bilmeyen huzuru da bulamaz. Bu bayram evinizden sevgi ve huzur eksik olmasın"
İyi bayramlar…
Bayram
Türkçedeki “bayram”ın aslı, Farsça “bezm-i râm”dan bozma “bezrâm” imiş.
“Sevinç ve eğlence günü” demek.
Farsçaya eski Türkçeden geçtiğini söyleyenler bile var.
Arapçada bayramın karşılığı “ıyd”. Bu “tekrar dönmek, dönüp dönüp gelmek” anlamındaki “avd” kökünden geliyor. İlginç bir tevafuktur ki hac kelimesi de aynı anlama geliyor: Tekrar
Arzuhalim - Garib Çoban
Önümde geçit töreni yapan sevgi kadar, seninle olan sevgi(li)yi unutma.
Teheccüt vakti kabristan gel.
Saki kederi defeden o şarabı getir.
Elem pasıyla dolmuş o aynaya perdah vur kefen beziyle.
Senin yanında yaşayan ve senin yanında gülen sevgiyi tercih ederim, sevgili.
Bir insanın mal mülk bakımından eksikliği büyük bir sıkıntı değildir.
Garib,
Kadın hamile.
Bebek erkekmiş.
Aile mutlu çok mutlu.
Bebek doğdu, pipisini gösterdi amcalara.
Amcalarda bayram sevinci. Dünyanın en gerekli organını gördüler çünkü.
Bebek terledi, çırılçıplak soydular, evde misafirlikte, mahallede böyle gezdi. Bu hakka sahipti çünkü pipisi vardı.
Bebek biraz büyüdü. Sünnet olacak.
Davullar, zurnalar,