Bir Âşık ı Mehcûr
@dilan6371
.
Çok Deli Bir Ruh Halim Var.
.
HiraiZerdüş Yüreği Güzel İnsan
.
Ücra köşe
337 okur puanı
Nisan 2020 tarihinde katıldı
...
Altın kural;
İnsanlar,sorunun sorulma şeklinin ve bu aşamada kullanılan sözcüklerin ne kadar önemli olduğunun ve bunun kararlarını ne kadar etkileyebileceğinin farkında değiller.
Mesela
"Bu eski arabayı kullanmaktan bıkmadın mı?" sorusu ile,
"Yeni bir otomobil almayı düşünüyor musun?" sorusu birbirinden tamamen farklıdır. :) ;)
...
...
Altın Kural;
Ínsanlar kaybetmenin őnűne geçmek adına,kazanmak için harcadıklarından daha çok çaba sarfederler. ;)
...
...
Vesselam
...
Bekir Çağlayan
@Bekircaglayan
·04 Nisan 2020 19:12
Kadınlardaki bakireliği ne kadar kutsarlarsa, erkeklerdeki bakirliği o kadar hor görürler. Kadın ne kadar az dokunulursa o kadar namuslu, erkek ne kadar çok dokunursa o kadar yücedir. Oysa namus ve yücelik kavramları vücutta değil; sadece zihniyette bulunurlar.
Okur Takip Önerileri
...
10,000 dolarlık anahtar;
Ínsanların pişmanlık unsurunu değerlendirmesini sağlamak,
Direncin kırılmasına ve itaatin artmasına yol açar. ;)
...
...
"Kimseyi sevemiyorum, çünkü solumda hala sağ'sın."
...
...
O zaman onu gőrmek de,bulmak da imkânsız olacaktı.
Toprağa karışıp gidecekti.Zaten toprak űzeríndekí her şey őnűnde sonunda toprağa karışır,toprak olurdu.
...
"Biz kadınları her zaman çok konuşuyor sanırlar."
:((
...
Beyaz gömleğinle bir laboratuvarda insanlar için ölebileceksin,
hem de yüzünü bile görmediğin insanlar için,
hem de hiç kimse seni buna zorlamamışken,
hem de en güzel en gerçek şeyin yaşamak olduğunu bildiğin halde.
--Nâzım Hikmet--
...
...
Bunu düşündün mü hiç?
Ama o düşündü ve daha vakit varken,iş işten geçmeden,gitmeye karar verdi.
Gitmesi için benden yardım isteyince,yardım ettim elbet.
Ama nereye gittiğini ne ben sordum,ne de o söyledi.
Kaderinin gőtűrdűğű yere gitti.
Anlıyor musun?
...
Onun için bizim eski türkülerimizi de teker teker kaydediyorum.
Onları kaydeden bir yazar olmazsa zamanla unutulup gider ve bir daha kimse hatırlamaz...
Sayfa 187
“Bu asırda, bu kadar dağınık uğraş içinde,
“günlük” yazmak çocukluktan mı?
Yalnızlıktan mı? Aptallıktan mı?
