Sevmek bir içli şiir okumak değil mi?
Aldırma …. Nerde olsa okunur
Kitapların her yaprağında bir dokunaklı şiirsin …
Günler boyu susmak verem olmak demektir bilirsin
Hani bir ağlayabilsem boşalacağım
Seni çağırıyor bu davullar bu zurnalar
Sana bağırıyor bu yanık türküler habire
Ben bağırıyorum duymuyor musun ?
Bayburt Kalesi’nden olanca gücümle
Böyle delice susuyorsun ya
Beni düşünüyorsun demektir
Sana dert dökmeye yetmiyor bir gün
Kağıt bile mısralardan tedirgin
Vakit gece, kalem hasta, göz yorgun
Yazamadım, yazılmıyor Sultanım
Nasıl bir mağlupsun ki yedi iklimde hükmün geçer. Nasıl bir galipsin ki havaya, suya, ekmeğe, toprağa sinmişsin.
Sen iyi bilirsin ki; bir yerde bir gök bayrak düşse, başka bir yerde bir al bayrak kalkar. Ha al bayrak, ha gök bayrak. Yani kıyamet kopana dek bizim bayraklarımız inmez.
Akşamları hep sızılı olurdu. Neden böyle olurdu? Semâdan indirilip hemen üstümüze gerilmiş bir tül zannederdim akşamları. İnce nazlı, biraz hasta, esmer Arap kızlarıydı akşamlar. Sevdam biraz daha yakardı yüreğimi...
Ben bu yaylada, hasreti solur, çaresizliği içerdim.