Dilek Akın - İmgem ölüm
Kendimi bir şiirle aldattım
Kendimi bir şiirden kazıdım.
Kelimelerin kasvetinden harfler düşürdüm,
bir yokluk gölgesini kendimden devirdim.
Işığından ayrı doğan gün yanılsaması,
karanlığından ayrı uzayan gece sürçmesi dilimde.
Bitimsiz ve hecesiz
ve ölçüsüz ve kimsesiz şiirler titredim,
hissiz parmak uçlarımda.
Başını görmediğim sonlarda bulunduysam da
bulunduğum yerde bulunamadım.
Ölümden bir imge yarattım,
kendimden bir hiç.