Hüzün teselli bulmanın, sabretmenin ve olgunlaşmanın kaynağıdır.
Bir an gelir seni teselli eden bir hüzünle karşılaşır kalbin.
Ve onla huzur bulursun.
Yağmurlar durur, rüzgarlar kesilir, fırtınalar diner.
Ama bir an gelir hüzün de seni bırakıp gitmek ister.
Ya Hazanın hüzün mevsimi olduğunu bilmez ya da hazanın hüzünden bir şeyler bilmediğini sanır.
Bilmez ki hazan hüzün ile vardır.
Selam olsun hüzün yağmuruna...
Esen hüzün rüzgarına...
Yüreğime düşürdüğü hüzün yıldırımlarına...