Dilhun: İçi kan ağlayan. Büyük bir üzüntü içinde olan. Dilimize Farsçadan geçmiştir. Gönül manasındaki dil kelimesiyle kan manasındaki hun kelimesinin birleşiminden oluşmuştur.
Sayfa 235
-Yazarı dilhun eden onun çilesidir... İçinde derdi olmayan yazamaz... İdeali olmayanın da varabileceği belli bir hedefi yoktur...
Sayfa 47 - TimaşKitabı okudu
Râyiha: Koku. Daha ziyade hoş koku manasında kullanılır. Arapça “ruh” kelimesinden türetilmiştir. Bu sebeple güzel koku olmanın ötesinde güzel nefestir; soluktur.
Tumturak: Gösteriş, İhtişam.
Nâmütenâhi: Sonsuz. Nihayeti olmayan.
Tahammülfersâ: Dayanılmaz. Çekilmez.
Fevkalbeşer: Üstün nitelikli insan.
Mülhem: Gönlüne doğmuş. İlham
Dilhun
O günden sonra bu şehirde kimse aşkını dillendirmedi. Âşıklar yandılar ama tütmediler.
Sayfa 25Kitabı okudu
Dilhun
Eğer o Şirazlı Türk güzeli kalbimi tutsak ederse ; yanağındaki siyah ben için Semerkand ve Buhara şehirlerini feda ederim.
Sayfa 24
Dilhun
Ey yanağındaki bir bene şehirler feda ettiğim sevgili! Aylardır görmediğim yüzünü mektup yazıp da postacıya mı gösterseydim ? Kıskandım!
Sayfa 25
Bazı kelimeler benim icin çok güzel .
Gökkubbe
Avurt
Merdumgiriz
Gökyüzü
Hissikablelvuku
Müşkülpesent
Dilhun
Velhasıl
Tevafuk