Dil kalbin aynası derler. Çöl ve kum misali. Dalgalanıyor kalbim, dağılıyor kelimelerim. Dilim suskun....
PDFKitabı okudu
.
Bir zamanlar biz yaşamda öylesine yakındık ki artık dostluğumuzu -kardeşliğimizi de- durduracak hiçbir şey yoktu, aramızda yalnızca bir köprücük vardı. Sen ona adım atmak isterken "Köprüden geçip bana gelir misin?” diye sordum sana. Hemen o anda istemez oldun. Bir kez daha gelmeni istediğimde sustun. O zamandan beri aramızda, dağlar, deli ırmaklar, ayırıcı her şey vardı, istesek de birbirimize ulaşamıyorduk. Gelgelelim şimdi sen küçük köprüyü anımsadığında, sözcükler derdini anlatmaya yetmiyor, şaşkınlık içinde hıçkırıyorsun.
.
Sayfa 54Kitabı okudu
“Sustum, tuz basıp yaralarıma , ne kadar susulacaksa o kadar sustum. Bir elif miktarı sevebilmek için binlerce vavaın kıvrımında hamuşum artık. Kanıyorum, çığlıklara banıyor gönlüm. Yanıyorum, sükuta lal oluyor dilim. Kanıyor bir çığlık yüreğimizin en derininde. Açmadım senden gayrisine yüreğimi. Yüreğim ‘Şems, Şems’ der ; dilim yine suskun.”
Sayfa 66Kitabı okudu
