Spor kapitalizmin afyonudur!!!
Bana soracak olursanız, sosyalizm uğruna yapılacak en iyi şey sporun yasaklanması olur. Kitleleri politik eylemlerden uzak tutmak için buna benzer pek az yöntem bulunabilmiştir. Eğer kapitalizm insan topluluğuna ve dayanışmasına zarar veriyorsa, bu yitirilenlerin yerine güçlü alternatifleri futbol sahasında sunmaktadır. Eğer tarihi ve geleneği yok ediyorsa, bunu spor etkinliklerinin gösterişli kayıtlarında yeniden yaratmaktadır. Sembolizmden uzak bir toplum,Wembley ya da Old Trafford' ta amblemlerini sallayabilir, hatta bir karnaval havası içinde bu amblemlerden kendisine elbiseler yapabilir. Spor, sıradan insanların, kendilerine başka yerde gösterilmeyen topluluk dayanışmasını hissedebilecekleri ve başka türden yoksunlukları unutabilecekleri bir etkinliktir. Politika gibi sporun da kendine özgü kahramanları vardır ve maço güdüleri estetik inceliklerle birleştirme olanağını sağlar. Eğer spor güçlü enerjileri açığa çıkartıyorsa, aynı zamanda büyük bir konsantrasyon ve dikkati de gerekli kılmaktadır. Kahramanları, sıradan olanın gösterişli versiyonları olduklarından, aynı anda hem efsanevi hem de gerçek olduklarından, içinde bulundukları fantastik dünya daha da çekici bir hale gelmektedir. Din gibi, gerçekten bağlı olanlar için spor, yalnızca haftalık bir ritüel değil, bir yaşam biçimidir. Tüm bu nedenlerden ötürü, belki daha sıkıcı olan masa oyunlarının dışında, sporun hemen yasaklanması, her türlü radikal gündemin en başında yer almalıdır.
Pdf
ERKEK TİPOLOJİLERİ
Kişilik sorunu, otuz yıllık mücadele tarihimizin en temel sorunu olarak süregelmiştir. Kürt toplumsal gerçekliğinin karmaşıklığı, dış güçlerin baskıcı-asimile yöntemleri ile ortaya çıkan kişilik gerçekle- ri, her boyutuyla içinde bulunduğu çıkmazı derinleştirmiştir. Kürtlük bilincinin kişiliklere parçalı yansıması, ağırlıkta da
Gerçek nedir? Ya da gerçek gerçek midir?
Bu soru tarihsel olarak filozofların yanıt aradığı en önemli sorulardan birisidir.
İnsanların çoğu aslında toplumsal yaşam içerisinde gerçeği aramazlar, daha doğrusu gerçek diye bir sorunları yoktur. Çünkü çoğu zaman gerçeğe ulaşma çabası riskli ve tehlikelidir. Bu yüzden sistem tarafından kendilerine
KELİME-İ TEVHİD, ÖLÜM ANINDA SÖYLENMEK İÇİN SAKLANAN BIR ANAHTAR DEĞIL;
BİR YAŞAM BİÇİMİDİR.
DİLLE SÖYLEMEK YETMEZ FİİL GEREKTİRİR...!!!
Nietzsche, teoloji yapmaz.
Bir dini, tarihsel ya da bilimsel olarak incelemenin gereksiz olduğunu,
kendi işinin bu olmadığını söyler.
Nietzsche bir dini reddettiğinde bir tanrıyı,
peygamberi, kutsal kitabı,
îmani bir meseleyi değil
belirli bir toplum tarafından icat edilmiş
yaşam sistemini reddetmiş olur.
Ahlâk ve din, birey ya da
toplumun kimliği, yaşam biçimidir
İslam bir dindir. Din ise bir yaşam biçimidir. Yaşam biçimini de 'düzenleyen Allah'tır. Allah'ı seviyorum diyen ve karşılığında cennet bekleyen herkes O'nun istemiş olduğu şekilde yaşamak zorundadır. Bu Allah sevgisinin İspatıdır. Unutmayın her sevgi bir ispat ister. Allah'ı sevmenin de ispatı O'nun istediklerini yerine getirmek, istemediklerini ise yapmamaktır...
Çağ, Yok Oluş, Benlik, İslam, Roşa
_TARİH ÖNCESİ DEVİRLER_
_İnsanoğlunun ortaya çıkışıyla başlayıp, yazının icadına kadar geçen dönemdir. Taş ve Maden Devri olarak ikiye ayrılır.
_1-Taş devri_
_a)- Eski Taş – Paleolitik devir: (M.Ö.2,5 milyon - M.Ö. 12.000) (avcı ve toplayıcı). Karain, Beldibi ve Belbaşı. Paleolitik Döneme ait ilk izlere İspanya’daki Altamira, Fransa’da Laskö
_Tanrı, ışığı yaratmıştır. Demek ki ilk Üstad-ı Azam Mason, Tanrı’nın kendisidir.
_Adem Baba, ilk masonlardandır ve Tanrı tarafından Cennete mason olarak kabul edilmiştir. Bu, masonluğun eylem olarak değilse de bir oluş kudreti olarak daima var olduğunu söylemenin bir tarzıdır. Çünkü masonluk, insan ruhunun ilk ve eski bir ihtiyacına cevap
İslam, kaynağını direkt olarak Allah'tan alan tertemiz bir yaşam biçimidir.
-DECCAL-
_İnsan kendi karakterine bakarak Tanrı'yı yaratmıştır. Üstün gördüğü özellikleri Tanrı'da görmek hoşuna gider. İğrenç özelliklerini de Şeytan'a yüklemiştir.
_Bir tanrıbilimcinin, dincinin doğru diye duyduğu, yanlış olmak zorundadır: bu bir doğruluk ölçütü neredeyse. Savaş açtığım bu tanrıbilimci içgüdüsüdür: her yerde buldum onun