Bu kitap, benim için bir ''okul'' oldu. İyi ki, devam ediyor.
Edebiyat, müzik, tiyatro, sinema, her alanda algısı açık olduğu gibi, o zamanki şartlarda toplumun da algısını açabilmek için büyük bir gayret örneği.
Kitaptaki son yazı ''YEŞİL AY'' ÜSTÜNE başlığını taşıyor. Kendi gibi sürgünde olan, Irak'lı Şair El-Beyati hakkında kaleme aldığı yazı. Dip not bilgisinde, ölümünden iki gün önce yazdığı son yazı olduğu söyleniyor :(
Sana, senin sözlerinle gönlümü dökeyim Nâzım:
''Öyle ölüler vardır ki
ben onların öldüklerini düşündükçe,
vakit olur,
yaşadığımdan utanırım.''
Büyük Usta'ya minnetle..
