Sen gidersen
dizlerimin bağı çözülür
uykularımı gurbet alır
öylece kalırım ıssız ovada
bilmem ki ne derdi var kuşların
dönüp duruyor başımın üstünde
yüreğimin çığlığından habersiz.
Gece oltu taşıdır işlenir
Ve tesbihe dönüşür zaman
Geçer parmak uçlarımızdan
Sonra ağarlanır toprak güze dökerek hüznü
Hırkasına bürünmüş
Bir derviş suskunluğunda gelir kış
Burda mevsim ikimizden biri
kırılgan bir geceyi topluyorum
sesimi duyurmak için
bir hatıradır yüzünün güneşi
sesimde bahar rüzgârları tarihin
insan içlendikçe insan
bütün yolların içimden geçtiği
Sayfa 14 - Hece
sen yolların da bittiği yersin oysa
gitmekten çok gelmeyi severim
ayın doğuşunu güneşin batışını
ve sendeki ahret kokusunu
gözlerimizle konuşmak ne iyi
ne iyi böylece dinlenir kelimeler
zaten yetersiz zaten anlamsız
gözlerinle konuşmak sözlerin en koyusu
en anlamın kalbe yol alan kuyusu
gözlerin en güzeli
Sayfa 17 - Hece
beyaz mermerlerde kara yazılar
ve hayallerim ve mezarlar
Sayfa 19
kinleri nefretleri ve zulmü
ikide bir pazara çıkarmanın alemi yok
çünkü bunları tartacak terazi
yüzyıldır bozuk zaten
Sayfa 25
barış olacaksa eğer
bizi birbirimize kırdıran düzenin
defterini dürmek gerek
alnımızdaki karayı
yüreğimizdeki pası
silmek gerek
Sayfa 27
bir ırmaktım hüzünden
yatağımda kurudum
Sayfa 28
ah kalbim kırılan son dal
sahibi var biliyorum
kahrın da
Sayfa 28
günlerin içinde günler aradım
hep akşamlardan geldim
ağır yükünü taşıyarak gecenin
ekmeği bölüştük iyi de
acılar yığılakaldı
sanma ki bu kadardık
kırıla kırıla çoğaldık çocuğum
Sayfa 39