Öne geçme arkadan gelen herkesi bekleme demektir.
Madem insan bir şey değil, bir midesi, iki çolpa eli, bir de iş görmeyen alınsa da zarar etmeyen safra kesesi var, yakın gözlüğü ve termoforu ile battaniyesi ve En'am cüzü ile insan nereye kadar korksun ki. Niye korksun, sen kork bekçi karınca, sen kork nefsi alınmış melek, sen kork. Değil mi ki zalimden korkulur.
İnsan iyileşirse derdin de, yani kendinin de daha uzağına mı düşer, efsus ki şifa hastalığın dibinde midir?
Okur Takip Önerileri
Hiç yalnızlığın, kendi ruhu ve beynini ısırmadığı adam delirir miymiş?
Kazanmak ve beğenilmek de kendinden bir gömlek aşağıdakini yakalamakla olur, orta ve ortanın bir med üstü dünyanın nesi var nesi yok götürürmüş. Neyse ki akıl varmış, neyse ki gayet kıtmış, neyse ki yalan varmış, neyse ki gerçek gibi şahit de istemiyormuş. Ülke insanı vallahi rezil edermiş. Ama nedenlerini ağlaya ağlaya anlatsan seni gene anlamaz, dinlemezmiş. Ülke böyle bir şeymiş işte, hiçbir şeyi anlamaz ama her şeyi ben yaptım ettim der, bu yüzden gerçekten de babaya benzermiş. Vatan baba, toprak da ana ise, işte ne çare evlat da bu imiş.
Bilinmez ki etraf niye şen vakit sonsuz bir kederle örülü de etraf bu keder imgesi bu kederin sebebi insan niye şen?
Bir kitap okudu
198 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
Onların iğrendiği kurt senin ağzının içinde, onların terliğin tersiyle yetişip öldürdükleri böcek az evvel yanındaydı. Solucan toprağı havalandırıp duruyor, her şey canlı, her şey kıpır kıpır, bir avuç toprağın bile tamamı hareketli, bütün bu canlılığın içinde bir sen ölüsün, oh daha ne olsun.
hep bir ayıp gizlemek zorundaydım da bu ayıp zaten bendim, bundan kurtulamazdım.
yattığımda en büyük korkum ve tedirginliğim tekrar kalkacak olmamdı.
Bir kitabı okumayı düşünüyor
Açık havada ölmek cam arkasında boğulmaktan daha iyidir.
fikirlerimiz onları taşıyacak kudrette olduğumuz nispette bizimdirler.
onun talihi unutulmak, fark edilmemekti. Sanki masallardaki o sihirli külah cinsinden, görünmemenin sırrına sahipti. Onu herkes fırsat düştükçe günde birkaç defa unuturdu.
Behçet Bey'in hayatında, zayıf yaratılışının kendisine doğduğu andan itibaren çizmiş olduğu yoldan en ufak bir ayrılış bile yoktur.
1000Kitap'a katıldı.