Orhan Veli de benim şiirlerimi bilirdi. Büyük hayranlıkla, büyük saygıyla karşılardı. Cahit Sıtkı da öyle. Hüngür hüngür ağlardı. Kaç kere okutmuştur bana “Otuzüç Kurşun”u, “Karanfil Sokağı”nı… Her seferinde Cahit Abi ağlardı.
Bu ağlamak galiba benim şiirimin ayrılmaz bir parçası, onsuz edilemez bir parçası oluyor. Çünkü özellikle hanımlar,