Dilimizde hoşgörü diye bir kavram var. Biz bunu katlanmak olarak anlıyoruz, halbuki onun karşılığı "tahammül" ki kökeni hamallıktan gelen bir kelimedir, "taşıyabildiğim kadar taşırım" demektir. Hoşgörü ise kötü görünen bir şeyin hoş tarafını bulup çıkarıp onu görebilmektir. Onun hoşluğunu fark edebilmektir. Sistem içinde neden var olması gerektiğini anlamaktır.
"Evet, hayat böyle bir şey işte," diye kızı o hoş ruh halinde tutmaya çabalayarak onayladı. "Büyük kuramlar geliştiriyoruz, ama sonunda başka hiçbir işarete bakmadan anın bahşettikleriyle seçiyoruz birbirimizi."
Sayfa 46Kitabı okudu
kendi kitabımdan küçük bir parçacık..
Benden nefret etmeyeceğine söz ver dedi.
Aslında o kadar çok korkuyordu ondan nefret ederim diye, nefretin anlamını bilmiyordu, bilse kesinlikle bunun veda olduğunu anlardı geri dönüşü olmayan veda, belki de nefret et diye yalvarırdı ama ben son kez gözlerinin içine bakarak
-Senden nefret etmeyeceğime söz veririm dedim
Nefretin anlamını bile bile nefret etmeyeceğim dedim. Bir vazgeçişti bu, bir vedaydı bu, sevdiğim kadın anlamadı sadece mutluydu gideceği için içi hüzünlü ama gülüşünde tebessüm vardı -sözlerinde yaşam bulduğum kadının- acı bir tebessüm vardı yüzünde
-Kuzey, Beni tanıdıkça nefret etme benden dedi son defa
-Alya, senden asla nefret etmeyeceğim dedim son defa
Gülümsedi içi yana yana gülümsedi.
Ah be sevgilim keşke bilseydin senden nasıl vazgeçtiğimi.....
Geceyi salt gece diye sevmek arkadaşımın bir eğlencesiydi, hayallerine hız veren, garip bir eğlence.
Sayfa 6Kitabı okuyor
