Onun için ikide bir elini dizine vuruyor, iç çekiyor, bir yığın kesik, gerisi gelmeyen hareketlerle kımıldanıyordu. Her kımıldandıkça onu oraya bağlayan nezaket ve muaşeret bağlarını hissediyor, kendi kendine " Kader !.. " diye söyleniyordu. Bunu der demez sanki bu sihirli kelime ile hayatına ait her cins hadisenin, ömrünü yıkan budalalıkların mesuliyet yükünden bir lâhzada kurtulmuş gibi ferahlıyor, sonra yine çehresine gözle görünür şekilde keder ve sıkıntı hücum ediyordu.
Sayfa 35Kitabı okudu
Ellerim cebimde yürüyorum
Elim cebimde yürüyorum çünkü böyle yürümek hoşuma gidiyor. Babam aklıma geliyor elim cebimde yürürken, öyle yürüdüğüm için kızmıştı bana. Ne saçma demiştim, bu da kusur mudur? Fakat babam kızmıştı bana; anlamsız, çok anlamsız gelmişti, ben de içten içe ona kızmıştım. Yine elim cebimde adımlarımı sayarak yürüyorum. İnsanlardan oluşan sel üzerime
Sık sık başı ağrıyordu. Çok ders çalışmasına rağmen "anne çok çalışıyorum fakat unutuyorum" derdi. Bakkala birşeyler almaya gönderdiğimde ne alacağını unutuyordu. Not tutmaya başladı, not tutmasa unutuyorum diyordu. Keşke o zaman farkına varsaydım diye kendimi suçluyorum. Biz çok ders çalıştığı için belki zihni yoruluyor diye
Yaptığı resme baktıkça bunu kendisi de fark eden Tevfik, -Ah, Fransa’da birkaç sene daha kalabilseydim, insan altı ayda ne görür, ne öğrenir ki?- diye zihninden geçirdi, eğilerek takımlarını toplamaya başladı, bu aralık yine kendi kendine söyleniyordu.
Sayfa 19
'Yeni söylemde Bütün insanlar eşittir demek, Eskisöylemde Bütün insanlar kızıl saçlıdır demek gibi bir şeydi. Burada dil bilgisi açısından bir yanlış yoktu, ama tümcenin gerçekdışı olduğu açıktı, insanların hepsinin aynı boyda, aynı ağırlıkta ve aynı ölçüde oldukları söyleniyordu. Artık siyasal eşitlik diye bir kavram yoktu, eşit sözcüğünün bu ikincil anlamı silinip atılmıştı.'
Can YayınlarıKitabı okudu
(yazısı çirkin olduğu için, sevgilisine özenle yazıyordu).... Geceler sürüyordu bu yüzden mektup yazması. Odasının ışığı sönmedikçe, elektrik faturalarını hatırlayan babası öfkeyle homurdanıyor "Mektebe giderken bu kadar ışık yaksaydın, şimdiye adam olurdun," diye yüksek sesle söyleniyordu.
Sayfa 22Kitabı okudu
Kiracı bayların her üçü de doğrulup kalkarak top sakallarından içeri bîr şeyler mırıldanıyor, sonra yalnız kalıp tam bir sessizlik içinde yemeklerini yemeye koyuluyorlardı. Gregor’un yadırgadığı şey, çeşitli gürültüler ortasında hep onların yemeği öğüten dişlerinin sesini işitmekti; bununla Gregor’a yemek yemek için dişlerin gerektiği, dişler olmadan en sağlam çenelerin bile işe yaramayacağı anlatılmak isteniyordu adeta. Gregor, mahzun: "İştahım var ama, böyle yiyecekler için değil!» diye söyleniyordu kendi kendine. «Bu baylar nasıl da karınlarını doyuruyor! Oysa ben açlıktan ölüyorum."
Sayfa 61 - Maviçatı YayınlarıKitabı okudu
Bu güne ithafen Mehmet Akif Ersoy o,güzel insan!
Uzun uğraşma ile yazdım arkadaşlar ÇEŞİTLİ BELGESEL VE YAZILARDAN ALINTILAR BULUNUYOR eksikler varsa affedin lütfen,yoruma yazıp bizi bilgilendirin saklı kalmamalı.
Savaşın 2 büyük kahramanı varsa Bunlardan biri M.Kemal AtaTürk'tür..(Siyasi,Strateji ).Manevi anlamda ise M.Akif Ersoydur.Herkez'in onu İstiklal Marşımızı yazan şair olarak tanır
Maria Puder son birkaç dakika zarfında biraz sükunetini kaybetmişe benziyordu. bunu tespit edince memnun oldum: onun hiç sarsılmadan gittiğini görmek, beni herhalde pek üzecekti. mütemadiyen elimi tutup bırakıyor:
"Ne manasız şey? Ne diye gidiyorsun sanki?" diye söyleniyordu.
"Asıl sen gidiyorsun, ben daha burdayım!" dedim.
Bu sözümü fark etmemiş göründü. Kolumdan tuttu.
"Raif... şimdi ben gidiyorum!" dedi.
"Evet... biliyorum!"
Trenin hareket saati gelmişti. bir memur vagon kapısını örtüyordu. Maria Puder merdiven basamağına atladı, sonra bana eğilerek, yavaş bir sesle, fakat tane tane:
"şimdi ben gidiyorum. fakat ne zaman çağırsan gelirim..." dedi.
Evvela ne demek istediğini anlamadım. o da bir an durdu ve ilave etti:
"Nereye çağırsan gelirim!”
YkbKitabı okudu
"Çöp! Çöp! Çöp!" diye söyleniyordu. Bu çöp bolluğuna, bu büyük kent insanlarının çöp üretme yeteneğine şaşırıp kalıyordu. "Pırıl pırıl cam şişeleri bile çöpe atıyor bunlar! Bu kadar çöp nereye sığar ki? Yarısı çöpçü de olsa, çöplerinin altında boğulacaklar sonunda!"
