Şiir ölüyor mu?
Bu sual Türkiye için sorulamaz. Edebiyatımızın tenkid, hikâye, roman... gibi nev'ileri arasında, en çok mahsul veren, belki yazanları okuyanlardan fazla, en münbit saha şiirdir. Bu bolluk, şiirin kalitesi için büyük bir teminat olmamakla beraber, canlılığın işareti sayılabilir.
Büyük Avrupa memleketlerinde böyle değil. Fransa'da şiir az okunuyor ve daha az yazılıyor. Bu müşahedeyi, edebî mahsullerinin tartısını bizden daha iyi bilen bir Fransız edebiyat tarihçisinin ağzından dinleyelim: "Muasır Edebiyat" adlı kitabında, André Billy diyor ki:
"Kaydedilmeye lâyık bir hâdise de şiirin hemen tamamiyle ortadan çekilmesidir. Şiir basmaya cesaret edebilecek tâbi, âdeta kalmadı; şiir yazacak şair de hemen hemen yok gibidir."
Sayfa 264Kitabı okuyor
Hölderlin, ilahilerinden biri için hazırladığı taslakta şöyle diyor:
"İzahsız bir işaretiz biz ... "
Şair, şu iki mısra ile devam ediyor:
"Sancısızız biz ve neredeyse dili gurbette kaybettik"
Üzmek üzülmek değil niyetimiz ,
Bize iyi gelecek bizim ona iyi geleceğimiz bir kalpte dinlenmektir
Niyetimiz.. diyor şair.
Bırak dağınık kalsın.
Şu sıralar en çok dinlediğim şarkıyı bırakayım şuraya :)
youtu.be/Pt-TPo05fdI?fea... 🌼🌾
Düzeltmeye çalıştığım her şeyi dağınık bıraktım. Şimdi gökyüzü, deniz çok daha güzel. 💙
"Bazen kendimize, bırak dağınık kalsın, diyebilmeliyiz.
Dağınık olanın bile kendi içinde bir intizamı vardır çünkü.
Her şeyi düzeltmeye kalkışmanın yok ettiği, diyor şair.
Düzeltme bazı şeyleri, bırak dağınık kalsın.
Bu dağınık hâl, yeni bir nizama doğru evrilir."
