"Bu dünyada katlanamadığımız ne varsa
bir gün onu tek bir insanda buluyoruz,
ve o insan da bir anda kuş gibi
uçup gidiyor."
''İşte gidiyor, felaketlerin anası, koşuyor ve tüm dünyayı kendisiyle birlikte eve götürmeye çalışıyor... Ne garip, insan keşfetmeyegörsün, nasıl da tüm dünyaya sahip olabiliyor.''
Djuna Barnes (Gecenin Uzantısı romanından)
Sayfa 11
Bir nesneye ya da kişiye bağımlı kılınan insanlar engellendiklerini hissederken, asıl engelin insanın içinde olduğunu Djuna'dan iyi kimse bilemezdi.
Sayfa 17Kitabı okudu
Djuna dayanıksız nesnelerden oldu bitti hoşlanmıştı. Sağlam, kunt şeyler onda süreklilik, kalıcılık duygusu uyandırıyordu. Hiçbir zaman sağlam bir ev, dayanıklı mobilyalar istememişti. Bütün bunlar birer tuzaktı. Onlara sonsuza kadar bağlanabilirdin. O, yerinden kolayca oynatabileceği, en küçük bir pişmanlık duymaksızın içeri ya da dışarı sürebileceği dekorları, sahne donanımlarını yeğlerdi. Az sonra dağılıp giderler, sen de herhangi bir şeyi yitirmiş olmazsın. Geride kalan, yaşamayı sürdüren tek şey canlılık, parlaklıktır.
Sayfa 48 - Kunt: ağır, dayanıklı, kalın, sağlam, sertKitabı okudu
"Kadın neden cesaret edememiş?" diye sordu Paul.
"Çünkü yalnızca engeli görmüş,'' dedi Djuna. "İnsanların çoğu sadece engeli görür ve zınk diye durur."
Sayfa 67Kitabı okudu
Kendimizi yaratılmış nesnelere bağımlı kıldığımız ve irademizi geçici amaçlara teslim ettiğimiz sürece hepimizi aynı kurt kemiriyor demektir.
Djuna Barnes
"Annem öldü," diye sürdürdü Djuna anlatmayı, "erkek kardeşlerimden biri sokakta oynarken kaza geçirip topal kaldı. Bir başkası da tımarhaneye kapatıldı. Kimseye zarar vermemişti. Savaş çıkınca, çiçekçilerden aşırdığı çiçekleri dünyaya barış getirmek için yediğini söyledi. Eğer herkes çiçek yese, dünyaya barış egemen olur, dedi.
Sayfa 31 - Everest yayınları
