Bir düş kursam korkmadan
Bi yaşayabilsem sevgiyle
hikayem tekrar yazılsa içinde bu sefer ben ben olabilsem bi yabancı değil
kendi kendimi yeniden varetsem
Hayatı özgürce yaşasam
tutsak bir prangadan kurtulup
sevginin saf neşesini hissedebilsem...
Hayat resim tablosu gibi
her an aynı yerde aynı şekilde
yaşamak umutsuzcasına
yüzler hiç hayatı tatmamış gibi
solgun
gece hüznü değilde
gündüzün o mağrur hüznü mü
insana ağır gelen
yoksa tutsak bir tablonun içinde
aynı manzara da kalmak mı yoran insanı?..
Zaman ilmek ilmek akarken
Boş sokaklar Aheste zamanın içinde ıssız manzara resimleri gibi
Gökyüzü benzersiz yeryüzünde
Şu dünya bulunmayı bekleyen kayıp bir varoluş sanki
...