Bu çağ benim değil.
Bu aydınlık kalıcı değil.
Bu karanlık çağ sizin de olamaz.
Kimse bu denli yalnız kalamaz.
Bizler sizinle aynı yeryüzünü paylaşıyoruz.
Siz kimdiniz?
Yoksa sizin miydi bu çağ?
Siz mi kapattınız ışıkları?
Sahi, hep mi yalnızdınız?
Belki de sonradan alıştınız.
Sormadım farz edin.
Sahipsizdir belki de yaşamlarımız.
Yarının iyiliğine adanmış hayatlar, bugünün önemini unuttular. Yaş aldıkça yaşlanıldı. Yaşanılanlar dünde kaldı.
Senaryo hep aynı.
Dertler derya, bir yaşam heba …
O ne şekilde tütün sararsa sarsın,
Yaktı mı yakardı birkaç cümle ve birkaç da anı.
Her ne kadar öykümüzün konusu bir başka da olsa,
Vardı her düz durumda bile ters bir yanı.