Agatha Christie ‘nin bu cinayet romanında da soluksuz bir şekilde sona erdi. Simeon Lee karakteri tüm olayların baş mimarı, tabi bunun yanı sırada da kitabın tek maktulü…
Simeon Lee yaşlı, geçinilmesi zor, ukala, aile bireyleri tarafından sevilmeyen, sevenlerin ise içerisinde hep bir nefret izi bıraktığı bir karakter. Yaşlılığın verdiği elzemle birlikte bütün aileyi Noel gecesi aynı çatı altında toplamak istemesi kendisini sevimli ihtiyar yapsa da aile bireylerine ölmeden önceki yapmış olduğu davranış ihtiyarın geçmişinden gram ders çıkarmadığının göstergesi.
Kendi öz evlatlarının annesine benzemesinden dolayı rahatsızlık duyan Simeon Lee, hayalinde hovardalık zamanlarında dünyaya gelmiş olabilecek çocuklarının kendisi gibi olmasının hayallerini kurar.
Ailenin bir araya gelmesi demek bireyler arasında da sıkıntı çıkarır. Birbirini çekemeyen kardeşler, annesinin ölümünden babasını sorumlu tutanlar, politikaya girip baba parasının azalacağını düşünenler, aklı beş karış havada dünyayı gezip gününü gün edenler, annesinin hakkı olan mirasa ortak olmayan isteyenler.
Simeon Lee’nin tek sevdiğim yanı sözünü dobra olarak konuşmasıdır. Karşısındaki kırılırmış, darılırmış diye düşünmeden doğruları karşısındakinin yüzüne vurur.
Ve o akşam tüm aile bireyleri evde toplandığında Noel gecesinde cinayet işlenir ve Hercule Poirot devreye girer. Kitabın sonuna gelmeden katilin kim olabileceğini az çok tahmin ettim ve tahminlerim beni yanıltmadı.
Polisiye cinayet romanı okumayı sevenler için tavsiye edebileceğim bir kitap…
Keyifli okumalar dilerim…
