Ne denir bilmiyorum.Korku filmlerinde izlerdik bu sahneleri.Çaresizlik ne yapacağınızı bilememe,
korkuyla yaşamak ne zor.
Doğa intikam alıyor gibi ve dur diyememek çok zor.Alt üst olmuş psikolojileri,yitip gitmiş ana yurtlar...Zor olan gitmek mi , kalmak mı?Kim bilir.Giden sığamıyor hiçbir yere,kalansa yaşayamıyor korkuyla.
Rabbim hepimize sabır versin,
bir daha yaşatmasın...
İnsanoğlunun kaderi yaşam döngüsünü devam ettirmekti. Ama başımızın üzerinde bilinmez bir gökyüzü kubbesinin altında yaşarken ihtimalleri hiç değerlendirmedik. Hor kullandık, kıymet bilmedik, hayvanları katlettik, ağaçları kestik, buzulları erittik. Sadece yapabildiğimiz için.
İlk önce doğa karşılığını verdi. Nefes alanlarımız yavaş yavaş tükendi, yeşili ve bize sunduğu nimetleri yitirdik. Okyanus karşılığını verdi, kuraklık ovalar boyunca önü kesilmez bir hal aldı. Sonra gökyüzü karşılığını verdi, bir gece gezegenler beklenmedik şekilde yan yana konumlandı, kâhinler ve gökbilimciler bunun bir felaket haberi olduğunu söylediğinde alay ettik. Biz insanlarız, kendimizi her şeyden üstün sananlar.
...
Her şeyi mahvettik ve onlar şimdi intikam almak istiyor.
Varislerini geri istiyor.
Sayfa 7Kitabı okudu
Nihayetinde suçluyum çünkü eğer cömert olsaydım, bunun yarattığı tüm faydasızlıkların bilincine varmak benim için daha acı verici olurdu. Muhtemelen cömertliğimden hiçbir şeyi beceremezdim: Bağışlamazdım çünkü belki de istismarcı, doğanın yasalarıyla beni cezalandıracaktı. Doğa yasaları affedilemez. Unutmazdım çünkü doğanın yasaları da olsa, yine de incitici. Nihayetinde, eğer cömert olmamayı ve tam tersine suçludan intikam almayı dileseydim, o zaman da kimseden intikam alamazdım. Çünkü muhtemelen yapabilsem bile hiçbirşey yapmaya cesaret edemezdim. Neden mi edemezdim?
Sayfa 16Kitabı okudu
