( Ölülere yedi vaaz )
" Carl Gustav Jung, kariyerinin ilk bölümünde yaşadığı gizemli bir ilham altında yazdığı büyük miktarda arşetipik materyalden yalnızca tek bir parçanın yayımlanmasına izin vermiştir. bu parça 15 aralık 1916 ile 16 şubat 1917 arasındaki bir tarihte, kısa bir sürece yazılmıştır. bu küçük kitabın yazılmasına tamamıyla parapsikolojik doğası olan esrarengiz olaylar öncülük etmiştir. ilk olarak, jung'un çocuklarından bir birkaçı evde hayalete benzer varlıklar görmüş ve hissetmiş, o sırada jung da kendi çevresinde tamamen tekinsiz bir atmosfer hissetmiş. çocuklardan biri hem bir melek hem de bir şeytanın olduğu dinsel içerikli ve biraz tehditkar bir rüya görmüş. daha sonra bir pazar günü öğleden sonra ön kapının zili şiddetle çalmış. zilin hızlı bir şekilde hareket ettiği görülebiliyormuş, ama görünürde hareket ettiren kimse yokmuş. bir "ruhlar" ordusu alayı, aslında evi, doldurmuş gibiymiş ve hayaletlerin istila ettiği koridorda hiç kimse normal bir şekilde nefes bile alamamış. dr. jung titrek ve rahatsız bir sesle bağırmış: "tanrı aşkına, bu da ne oluyor?" yanıt hayalet seslerinin oluşturduğu bir koro şeklinde gelmiş: "bizler aradığımızı bulamadığımız kudüs'ten geri geldik." bu sözlerle birlikte, latince başlılığı septem sermones ad mortuos olan bilimsel inceleme başlamış ve almanca olarak şu alt başlıkta devam etmiş: "ölülere yedi vaaz, doğu ile batı'nın buluştuğu şehir iskenderiye'de basilides tarafından yazılmıştır."
Modern Jeolojinin babası İskoç hekim, jeolog, doğa tarihçisi, kimya imalatçısı ve deneysel ziraatçi James Hutton;
''Fiziksel, mekanik ve kimyasal kanunlara göre en özenli şekilde düzenlenmiş, her yerde en şaşırtıcı ve olağanüstü canlı vücut üreticisi olan doğa, olağanüstü ve yorulmak bilmeyen işleyişinin en küçük ipucunu bile vermez ve tek başına iyi huylu ve her şeye gücü yeten bir Tanrı'ya layık işine açıkça işaret eder. ''
['Mikrokozmosun kan ve dolaşımı üzerine açılış fiziko-tıbbi Tezi' (1749). Trans. Arthur Donovan ve Joseph Prentiss, James Hutton'un tıbbi Tezi (1980), 29.]
Mimarın Eğitimi
▪︎"SaDəCə ŞəKiL çƏkİrSiZ" deyənlər utanarmı? Sanmam.▪︎
1. Mimarın uzmanlığı ,çok çeşitli bilim ve sanat dalının öğrenimiyle zenginleşmiş bir bilgiyi kapsar. Bu bilgi sayesinde, tüm diğer sanatların yaratımları hakkında söz elde edilir. Bu söyleme yetkisi bilgi hem pratike hem belirli bir teoriye dayanır. Pratik, belirli bir tasarıya
Mükemmelliğin de kaosun da başlangıcı:Tarım
Tarım. Bugün birçok kişi için hiçbir şey ifade etmiyor ancak şu an siyasetin,bilimin ve tanrının varlığını ona borçluyuz.
Tarım, yerleşik hayatı zorunlu kılıyordu.Su ve havanın durumuna bakmaları gerektiğini fark ettiler. Alanlar genişledi, topluluk büyüdü, ilk başta ürünleri yabani hayvanlara karşı korumak için çakılan çitler (marangozluk) artık mülkiyet anlamını da içerir oldu. Kalabalık içinde yaşam zor ilerliyordu. Alan kavgaları baş göstermeye başladı. Suyun paylaşımı da önemli bir problemdi. Topluluğu yönetecek birine ihtiyaç duydular ve siyasete adımı attılar. Diğer yandan havanın değişkenliği, doğa olayları karşısında şaşkındılar.Biri veya birileri onlara kızıyor olmalıydı.Bunun üzerine tanrı kavramı baş göstermeye başladı. Tanrının gazabına uğramamak için çeşitli hediyeler, kurbanlar sundular.Bir süre sonra tanrı kavramı kral kavramı ile birleşti. Artık kral hem siyasi bir yönetici hem de bir rahipti. Bu düzenin kaynağının Mısır olduğu düşünülmekle birlikte Dünya'nın pek çok yerinde din, siyaset ve bilimin başlangıcı böyle oluştu.
Gerçekte inandıkları ve bunu sözlü olarak dile getirdikleri hâlde bir kısım insan hayatlarına inançlarını yansıtamazlar. Bu durum ne gibi tehlikelere yol açar? İmanı yavaş yavaş yok eden tehlikeye dikkat!
Din samimiyettir. Bu samimiyetin birinci önceliği Allah'a karşı samimi olmaktır. Allah'a karşı samimi olmak, kişinin Allah'a ve O'nun koyduğu
1) NOZOGRAFİ: Metodik olarak hastalıkların sınıflandırılması.
*Michel Foucault- Bir Aile Cinayeti. Syf: 255.
2)ANTROPOMORFİZM: ya da insan biçimcilik, insanî niteliklerin başka bir varlığa atfedilmesidir. Hayvanlar, cansız varlıklar, doğa güçleri, monoteist ve politeist dinlerdeki tanrılar, melekler, şeytanlar, cinler ve daha başka kavramlar da