Yine buram buram Anadolu kokan bir Yaşar Kemal kitabı daha.Enfes doğa betimlemeleri ve efsaneleşmiş bir aşk hikayesi.
Ağrıdağı Efsanesi, çoban Ahmet ve paşa kızı Gülbahar'ın efsaneleşmiş aşkını anlatır.Tanrı yadigarı bir atın Ahmet'in kapısına gelmesiyle efsane başlamış olur.Bu at onu Gülbahar'a götürecektir ama Gülbahar'a giden yol dümdüz bir yol değildir tabi ki. Ağrı Dağı gibi geçit vermez, çetin bir yoldur.
Eserde Ahmet ve Gülbahar'ın aşkı dışında halk inanışları, gelenekleri, görenekleri, sözleri, türküleri sanki Ağrı Dağı'nın doruğundan yüreğimize doğru gelmektedir.Kendimi bir an İshakpaşa Sarayı'ndan Ağrı Dağı'na, Doğubeyazıt Ovasına, Ahmede Xani'nin türbesine bakar gibi hissettim.Bütün dağ köylerinden gelen halkın arasında ben de vardım sanki.Yaşar Kemal hissettiriyor, yaşatıyor resmen.
Kitapta ayrıca korku duygusu da fazlasıyla hakimdi.Herkes, ailesi bile içten içe Osmanlı paşasından korkarken, paşa da korkular içindedir: halktan, kalabalıktan, başkaldırıdan, halkın geleneklerine bağlılığından, gücünü kaybetmekten, efsunlu olduğuna inandığı aşkın gücünden...
Korkular hepsini egemenliği altına almıştı, davranışlarına sebep bu korkulardı.
Kısacık, tadı damakta kalan bir eser.
İyi okumalar.
