Cumhurbaşkanı soruyor: “Kadınların ihtiyacı olan şey nedir?” Devam ediyor: “Bazen erkek-kadın eşitliği diyorlar. Kadın ile erkeği eşit konuma getiremezsiniz, fıtrata terstir. Fıtratları farklıdır, tabiatları farklıdır, bünyeleri farklıdır.”
Kadınlar hakkında ahkam kesmeyi kesiniz! Fıtrattan, tabiattan, doğadan bahsedeceğinize, katledilen kadınların hesabını verin! İhtiyacımız olan şeyi tanımlamaya çalışacağınıza, tecavüzcüleri , katilleri neden sokaklara salıyorsunuz, onu açıklayın! Hukukunuz, medyanız, polisiniz hepsi bize karşı, biliyoruz! Erkek devletinizden bir şey beklemiyoruz, kadın dayanışmasından gücümüzü alıyoruz. Bugün ve her gün sokaklardayız !
Kadın Cinayetlerine İsyandayız !
Düşük entropi kültürü, erkek ve kadını doğadan ayrı değil, onun bir parçası olarak algılar. Doğa, istismar edilecek bir gereç olmaktan çıkarak, tüm işleyişi içinde hayatın kaynağı olarak görülür. İnsanların doğa ile “bir” olduğu anlaşıldığında, tüm insani faaliyetlerin yargılanabileceği bir ahlaki zemin oluşturulur. Örneğin düşük entropi toplumunda, değerlerin yok edilmesine katkıda bulunan her ekonomik faaliyet edepsizlik diye görülecek. Her tür, yalnızca varoluşundan dolayı asli ve reddedilemez bir hakka sahip olduğu için korunmak zorundadır. Entropi Yasası bize “her şeyin başka bir şeyle bağlantılı oldugunu” söylediği için doğanın bir parçasının yok edilmesi, insanlar da dahil olmak üzere doğanın diger tüm varlıklarını etkiler.
Düşük entropi toplumunda, doğayı “fethetme” mefhumu, yerini diğer yaratıklar ve çevre ile uyum içinde yaşama fikrine terkedecek. Hayatın diğer tüm formları gibi insanlar da dünyada fani konuklardır ve kendilerinden sonra gelebilecek başka yaşam formlarının da zamanlarında hayattan zevk alabilecekleri biçimde doğayı koruma sorumluluğuna sahiptir.
...aborjinler....
Bizler doğanın bir üyesi olarak, onunla uyum içinde yaşayan gerçek insanlarız. Bize göre varolan her şey, bir başkasının ihtiyacını karşılamak için vardır. Beyaz adam ise mutasyona uğramış tehlikeli bir varlık, kendisini doğadan daha üstün görüp ona hükmetmek istiyor.
Cennet dogmasına da cehennem dogmasından daha fazla inanmayalım: her ikisi de insanların görüşlerini zincirleme ve egemenlerin despotik sultası altında insanı boynu eğik tutma iddiasındaki dinsel zorbaların acımasız icatlarıdır. Bizim yalnızca madde olduğumuza, bizim dışımızda kesinlikle bir şey olmadığına, ruha atfettiğimiz her şeyin maddenin basit bir sonucu olduğuna ikna olalım; üstelik, bizi hayvandan ayıran insanların kibrine rağmen bu böyledir. Hayvanlar gibi bize de can veren öğeleri maddede bularak, doğadan almış olduğumuz farklı örgütlenme türlerinin bizi sürüklemiş olduğu kötü eylemler yüzünden ne daha fazla cezalandırılmış oluruz, ne de tersi türde bir örgütlenme sayesinde yaptığımız iyi şeyler yüzünden ödüllendiriliriz. Dolayısıyla bu yaşamdan sonra bizi bekleyen kader açısından iyi davranışımız da kötü davranışımız da eşittir. Her an zevklerin merkezinden geçmeyi başarırsak, bu yaşam tarzı bütün insanları, bütün toplumsal sözleşmeleri elbette rahatsız etse bile, yasalardan korunaklı bir yerdeysek, ki önemli olan tek şey budur, bu durumda, bir başka yaşamın cezalarından çekinerek bu yaşamda hoşuna gidebilecek ve ona büyük bir zevk verebilecek her şeyi kendine kesin olarak yasaklayan sersemden son derece mutlu olacağımız kesindir; çünkü emin olduğumuz bu yaşamda mutlu olmak, en ufak bir fikir sahibi olmadığımız ve olamayacağımız hayali bir mutluluk elde etme umuduyla bize sunulan kesin mutluluktan vazgeçmek son derece daha önemlidir.
Sayfa 98
