"Sana bu adı kim taktı ?"
"Ben kendim" dedi Momo.
"Sen kendin mi taktın ?"
"Evet."
"Ne zaman doğdun ?"
Momo biraz düşündü ve sonra dedi ki : "Hatırladığım kadarıyla ben hep vardım."
Bu yıl yine
çok gülüyor,
kısa giyiyor dediler,
kardeşler ablasız,
ağabeyler kardeşsiz,
çocuklar annesiz kaldı.
annelerin kuzuları, babaların bitaneleri,
öğretmenlerin öğrencileri öldü,
İyi ki doğdun Hatice'nin Sevdası,
Amine'nin yetimi,
Bilal'in Özlem'i,
Aişe'nin Kördüğümü,
İyi ki doğdun gönlümüzün çiçeği,
iyi ki doğdun nebilerin efendisi.
Doğum Günün Kutlu Olsun Efendim...
Kalbine bir sor, böyle yaşanır mı hiç . . ?
İnsanlar sadece kendi hayatları için kaygılandıkları, kendilerini kolladıkları için yaşar sanırdım,
Oysa onları yaşatan tek şey sevgiymiş . . .
İyi ki doğdun
Hangi çağın gelişidir bilmem, gülüşün
Soluk bir dünyanın mezarlarına
Gömerek gurbetimi
Kapadı karanlığa Yesrib, kapılarını
Meydan okuyuşun çağın ordularına
Bilmem hangi mevsimin başlangıcıdır
Doruklardan öte hevese doğru
Alaca bir at koşar içimde
Zamansız, mekânsız nefese doğru...