Bizden kaynaklanmayan olaylara sızlanmadan katlanmak gerektiğini söyleyen Stoacılar, sadece elimizde olmayan dış mutsuzlukları göz önünde tutuyorlar. Ama bizzat bizden kaynaklananlarla nasıl başa çıkmalı? Felaketlerimizin sebebi biz isek, bizi kim kurtaracak? Kendimiz mi? Bereket versin, gerçek suçlular olduğumuzu unutmamamız için pek güçlük çıkarmıyoruz. Ve zaten hayata, bu yalanı ve unutkanlığı her gün tekrarladığımız takdirde dayanabiliyoruz ancak.
Sayfa 90 - Gendaş Yayınları.
Kendine acıma sanıldığı kadar boş ve gereksiz değildir. Herhangi biri bu konuda en küçük bir duyguya kapılır kapılmaz, düşünür havasına girer ve, şaşılacak bir şekilde, düşünmeyi başarır.
Kitap yazacağım diye kendini zorlamana gerek yok, ayyaşın ya da can çekişen birinin kulağına fısıldanabilecek bir söz söylesen yeter.
X sövüyor bana. Onu tokatlamaya yelteniyorum. Düşünüp taşınıyor, hiçbir şey yapmıyorum.
Uykusuzluk sağduyumuzun ve alçakgönüllülüğümüzün son kırıntılarını yer bitirir; gülünç olma korkusu imdadımıza yetişmeseydi, aklımızı da kaybettirirdi.
Acıyı sonuna kadar yaşamak gerekir, taki acıya "inanmaktan" vazgeçene kadar.
Sayfa 88 - Gendaş Yayınları.