Cioran doğmuş olmaktan bu denli nefret etmesini din, yönetim sorunları, zaaflarımız, acılarımız, üzerine yazdığı kanıtlayacı aforizmalarla çok güzel açıklamış. Her bir aforizması kendimizden çok fazla kesit bulup sorgulamamızı sağlayacak cinsten. Okurken kesinlikle yorulduğumu hissettiğim kitaplardan biri. Arasıra açıp bir aforizmayı okuyup üzerine düşünmek için elinizde kesinlikle bunlunmalı.
Cioran, bebeğim... Doğmuş Olmanın Sakıncası Üzerine'den sonra Var Olma Eğilimi'ni okumak farklı bir tat oluşturdu açıkçası. Burukluk gibi kısa ya da Çürümenin Kitabı gibi uzun yazılardan oluşmuyor. Daha orta uzunlukta olmaları, diline alıştıysanız, okumayı kolaylaştırıyor ve akıcılığı sağlıyor. Ülkeler üzerine düşüncelerinin olduğu kısımlar diğer kısımlar kadar müthiş yazılmış olsa da konu içeriği dikkatimi çekmediği için bu bölümlerden pek zevk alamadım. Ve yine Cioran'ın dediği gibi "Kendimiz hakkında çok şey biliriz; öte yandan, hiçbir şey değiliz"...
Cioran hayatıma umutsuz bir düğüm gibi oturdu. Neden doğduğumu anlayamayamamanın vermiş olduğu acizliğe “varlık” alanında tedirgin şüpheciliğiyle yanıtlar aramaya çalışırken kendini ve ötekileri acımasız bir şekilde eleştirmekten korkmuyor. İnsanların bizlere daha yakın olduğu vakitler özeleştiride bulundukları zamanlardır. Bu sayede acıma duygumuz merhametsel bir nitelik kazanır. Cioran hakkında da tam olarak bunu düşünüyorum. Nietzsche ve Pascal dan sonra acılarına empati kurabildiğim tek kalem sanırım ve bu empati ona karşı duyumsadığım merhametten kaynaklanıyor. Doğmuş olmanın sakıncaları üzerine olan bu aforizmatik kitap kendi sorgunuzu yapabilmeniz için sizlere bir çok soru örneği yansıtıyor.
Doğum, yaşam ve ölüm hakkındaki görüşlerinizi derinden sarsacak sıra dışı bir eser.
Felsefi pesimizmde önemli yeri olan Cioran’ın varlık ve din felsefesi üzerine çok ciddi kafa yorduğu anlaşılıyor.
Fikirlerini anlatırken klasik filozoflara, doğu din felsefesine ve varoluşçulara sık sık atıfta bulunuyor Cioran, bu alanlarda okuma yapmış okuyucuların çok keyif alacağına inanıyorum.
Gündelik olaylara nihilist yaklaşımını ihmal etmiyor, hayatımızdaki kalıplaşmış bakış açılarına karşıdan bakmayı gösteriyor ve bazen sizi karamsarlığa sürüklüyor.
Nietzsche’nin Almanca’daki ustalığından etkilenmiş olacak ki kendisi de Fransızca kelimeler üzerinden pek çok zihin oyunu tasarlamış. Böyle cümleler ana dilinde ne kadar lezzetliyse çevrilmesi bir o kadar zordur. Bu yük orijinal cümlede yapılan kelime oyunlarına dair ufak notlar düşülerek hafifletilebilirdi. İleri seviyede Fransızca bilen okuyucuların kesinlikle asıl eseri okuması gerektiğini düşünüyorum.
Yazarın Ilk okuduğum kitabıydı . Gerçekliği bu denli avuç içime bırakan başka bir kitapla henüz tanışmadım . Sonra devam etti onunla ahbaplığım 'Doğmuş Olmanın Sakıncası Üzerine' ve türkçe çevirisini dört gözle beklediğim 'Var Olma Eğilimi' inanılmaz kitaplar bunlar muhakkak herkes okumalı!
Kitabın arkasındaki yazıdan bir cümleyle başlıyorum
Cioran, tutanacak dalın kalmadığı bir zaman ve/veya coğrafyada yaşamışlığın verdiği bir tarihselliğin neticesi olarak mı bu metinleri yazdı, diye düşünsek bile onu okumaktan kendimizi alamıyoruz. Peki neden? Sanırım birçok yerde hayat hakkında modern insanın anlam bulunmadığı yönündeki kanaata yönelten mücbir sebepler bizi buna itiyor olmalı diye