dostoyevski, gerçek yaşamında içki ve kumar borçları nedeniyle zaman zaman hırsızlık yapmak zorunda kaldığını içtenlikle itiraf etmiştir. birçok eseri, aslında kendi yaşamının vicdan muhasebesinin bir yansımasıdır. gerçek bir insan olarak, dünya edebiyatında derin izler bırakmış ve hayatının sonunda doğru yolu ararken sefalet içinde ölmüştür. romanlarındaki karakterler genellikle kendisi veya yakın çevresinden kişilerdir ve bu kişilere sembolik isimler vermiştir. bu eser de yazarın insan doğasının karmaşıklığını ve ahlaki ikilemlerini ele aldığı kısa hikayelerden biridir. eski bir asker olan astafiy ivanoviç'i, evine sığınan ve sonrasında kaybolan yoksul bir adam olan emelyan ilyiç ile olan ilişkisini anlatır. emelyan, dürüst ve iyi niyetli biri olarak tanımlansa da, zayıf karakteri ve içkiye olan düşkünlüğü nedeniyle hırsızlık yapar. ancak, bu hırsızlık, emelyan'ın vicdan azabı çekmesine ve sonunda trajik bir şekilde ölmesine neden olur. dostoyevski'nin insan ruhunun derinliklerine inerek, ahlaki çatışmaları ve insani zaafları ustalıkla işlemesini göstermektedir.
