Kara Gül Yemini
“Anlatın bana, soğuk, demirden zırhlar kuşanmış şövalyeler,
Nasıl unutulur hatıralar,
Tam bitti derken hatırlananlar.
Kimse neden bahsetmiyor bu göz yaşlarından,
Başka bir yolu olmalı; ruhumu vermekten,
Neşemize cezir bu hatırlar,
Seninleyim, ne kadar uzakta olsan da,
Çok yakınımdasın!
Güneş batmakta, yıldızlar parlamak üzere,
Ah, keşke gün batımını görmek için burada olsaydın!
Hayır, korkmuyorum,
Artık hazırım!
Ruhumu teslim ediyorum.
Gel ey tatlı ilaç,
Gel ey doğru sözlü kılavuz.
Sonsuzluğa doğru yol alan tekneye beni de al!"
"Sabaha doğru yeniden yatıyoruz. Beni bekleyen ve bedenimi uyuşturan sıcaklığını tüm ıslaklığımda duyduğum insan. Yaşamın en güzel anı. Denizlerle, kumsallarla, rüzgârla, yeryüzü ve gökyüzüyle birlikte varoluşu derinden duyduğum an. İki insanın birleşmesiyle kutsallaşan bu an. Sonsuzluk. Varoluşun tüm zamanlarını uzlaştıran bu an. İki insanın birleşmesindeki sonsuzluk özü olmalı insan yaşamının. Özü olmalı güneşin. Özü olmalı sevişmeyi duyan ve duyuran gücün. Bizi saran sıcaklığın. Soğuyan gecelerin. Ve geceleri gökyüzünü bürüyen yıldızların. Akdeniz'in üzerini kaplayan mavi gökyüzünün özü olmalı bu birleşme. Bu ıslaklık. Sonsuza dek varan, yaşatan, sonra yaşamı uzaklara, Akdeniz'in kıyılarda beyazlaşan dalgaları ya da yeşil durgunluğu gerisindeki ufuklara iten gücün."
Sayfa 65Kitabı okudu
Bizi saran sicakligin. Soguyan gecelerin. Ve geceleri bürüyen yildizlarin. Iki insanin sarılarak geçirdiği bu sarsıntı özü
olmali evrenin. Sonsuza dek varan, var eden, yasatan, yasami ileri çaglara dogru devreden bu birlesme...
Sayfa 65Kitabı okudu
Son
İnsan eğer iyi, adil, doğru ve güzel bir dünyada yaşamak istiyorsa önce kendisi bu değerlere sahip olmalı. Nasıl ki bir tek kötü toplumun tamamını zehirleyecek güce sahip olabiliyorsa, bir tek iyi de aynı şekilde toplumda büyütebilir ışığını. Unutmamak gerekir ki her şey aslında tek bir insanla, tek bir kararla ve tek bir sözle başlamıştır tarih boyunca.
Destek YayınlarıKitabı okudu
