Doğu Yakası

Bilinçaltında, zevki; insan çabasının tek değeri, tek amacı sayan bir düşünce yatıyordu. Son kerte anormal, kaba maddeci olduğu için en büyük zevki aramış, bunu içkide bulmuştu.

İstediğim zaman biramı içebiliyorum. Beni ne bağrışan çocuklar ne de atışmak isteyen bir kadın bekliyor.

“Masum çocuklar güzel ve şirindirler; ama masumiyet
Doğu Yakası'nda daha çocuklar emeklemeden kaybedilen bir şey..”

Bir Çin atasözü şöyle söyler gerçekliği vurgulamak için: "Eğer bir insan yaşamı tembelce sürecekse, onun karşılığında başka bir yaşam açlık içinde ölür." Monteguen de şunu aktarmıştır: "Birçok insanın yarı çıplak ve aç olarak dünyada bulunmasının nedeni, yalnızca bir kişiyi giydirmek, iyi beslemek içindir." Her iki söyleyiş de bir birini tamamlıyordu sanırım, ama biz Doğu yakası insanları, bunların bilincinde değildik. Ama Batı yakasında süslü, karnı doymuş insanların farkına varınca, onların böylesi bir durumu sürdürmesi için bizlerin sefalet çekmesi gerektiğini anladık.

Tüm dünyada bu ahmak köylüler, cahillikleri ve umursamazlıkları ya da yarım yamalak bir mantığın ürünü olan kızgınlıklarıyla, hükümdarların tahtlarında oturmalarını ve politikacıların ünlü olmalarını mümkün kılıyorlar.
Bu sonu gelmez hayalperest ve ümitsiz ahmaklar grubu Tanrı adına, kral adına ya da kendileri için geçim kaynağı her ne ise onun adına kafa kafaya veriyorlar ve bütün dünyanın yükünü omuzlarında taşıyorlar.
Kendi mantık ve düşünme kabiliyetlerini parlak kıyafetler giyen bir kuklaya emanet ediyorlar. Bir oyuncak olamayacak insanlara hayatlarını cüzdanlarında taşımaları için yalvarıyorlar.

Güç, lüzumsuz bir güç. Bir sürü adam; muhteşem, seçme adamlar; hayattaki yegâne işlevleri itaat etmek, körlemesine öldürmek, yakıp yıkmak olan insanlar. Onların iyi beslenmeleri, iyi giyinmeleri, iyi silahlanmaları ve gemilerle dünyanın öteki ucuna gönderilmeleri için, Londra'nın Doğu Yakası ve tüm İngiltere'nin "Doğu Yakası" ölesiye çalışıyor, çürüyüp ölüyor.