Doğum ve ölümün dışında başka hiçbir şey gerçek diye nitelendirilemezdi.
Sayfa 128 - Türkiye İş Bankası ve Kültür Yayınları
Doğum
Sevgilim, dinle senden ilk ve son ricam.. Benim hatırım için yap bunu, her doğum gününde çünkü doğum günü, insanın kendi üzerinde düşündüğü bir gündür. Güller al ve onları vazoya koy. Yap bunu sevgilim. Başkalarının senede bir defa sevdikleri ölmüşleri için bir ayin yaptıkları gibi sen de bunu yap.
Adı, soyadı
Açılır parantez
Doğduğu yıl, çizgi, öldüğü yıl, bitti
Kapanır, parantez.
O şimdi kitaplarda bir isim, bir soyadı
Bir parantez içinde doğum, ölüm yılları.
Ya sayfa altında, ya da az ilerde
Eserleri, ne zaman basıldıkları
Kısa, uzun bir liste.
Kitap adları
Can çekişen kuşlar gibi elinizde.
Parantezin içindeki çizgi
Ne varsa orda
Ümidi, korkusu, gözyaşı, sevinci
Ne varsa orda.
O şimdi kitaplarda
Bir çizgilik yerde hapis,
Hâlâ mı yaşıyor, korunamaz ki,
Öldürebilirsiniz.
-Behçet Necatigil/ Kitaplarda Ölmek
Kısa Doğum Günü
- [ ] Artık kısa tutuyorum tüm doğum günü kutlamalarını,uzun y(ı)oldan geliyoruz çünkü…hep aynı biraz çünkü, hep iyi ki, hep nice nice…evet ne çok nice nice acılar biriktirdik o yıllarda,sen doğum günü mumunu söndürürken di mi ? Di ….
- [ ] En değerlimiz;en çok üzenimizdi aslında,en çok bize yakın; en uzağımızdı,en çok (da)tahmin ettiğinden daha(da)çok sevdiğimiz,tahmin ettiğimiz kadar sevmemiş oysa bizi,bunu bir doğum gününde unutulunca anladık…oysa unutmak ne mümkün! Kucak dolusu sarılmaları,çiçekleri,gülüşleri,yürüyüşleri,öpüş….medik biz hiç doğru düzgün….di mi ? Oysa böyle mi olmalıydı? Doğum günleri buruk, sıradan bir kaç aynı cümle tekrarı bla bla bla….
- [ ] Senin varlığının kaynağı olan en önemli olay böyle sönük mü kalmalıydı ? İçimde…sönmüş bir volkanın külleri şimdi yanarda durur,bunu ancak anlayan görür…oysa haykırmak tüm dünyaya;- ey ahali,uyanın gözünüzü,kulağınızı açın,o doğdu diyebilmek, mutlu olun,sevinin açın pencereleri çiçekler saçın etrafa,kağıtlara adını yazın…diyebilmek ne güzel olurdu…
- [ ] Oysa saçma gelir şimdi sana bu rüya…(ymış meğer) anlattıklarımın hepsi,üstü altı böyle bir aralığa denk gelmiş…belki bir aralıkta karşılaşınca ruhlarımız hesabını sorarsın bu yazdıklarımın belki hata ararsın,takılırsın biraz ne de olsa TDK’ ndan sayılırsın…işte böyle kısa kutlamalar uzadı bu aralar,nice yıllara…
Sayfa 6 - Aralık
İki ayak üzerinde yürümeye başladıktan sonra insanlık kültür ve uygarlık hayalleri kurabilirdi, ama bel ağrısı, kalp hastalığı ve tehlikeli doğum pahasına.
...kadının adet görmesi, büyük ölçüde gizli tutulan bir durumdur ve bu gizlilik duygusunun psiko-sosyal etkisi kadının egosunu fazlasıyla etkiler. Adet görmeye ilişkin tabular hakkında etraflı antropolojik bilgi vardır. İlkel dünyada, bu tabulara karşı gelenleri, köyün dışındaki kulübelere hapsetmek yaygın bir uygulama biçimidir. Günümüz argosunda âdet görmekten "baş belâsı" diye söz edilir. Kadınların âdet zamanlarındaki rahatsızlıklarının, kökende fizyolojik olmaktan çok psikosomatik, biyolojik olmaktan çok kültürel olduğunu kanıtlayan belirtiler vardır. Bunun bir dereceye kadar gebelik ve doğum için de geçerli olduğunu, son yıllardaki "ağrısız doğum" deneyleri kanıtlamaktadır. Ataerkil inançlar ve koşullar, kadındaki fiziksel benlik duygusunu öylesine zehirlemektedir ki, kadın fiziksel varlığımı giderek gerçekten bir yük olarak görmektedir.
Sayfa 85 - Payel Yayınları, 1. Baskı: Şubat 1973
168 syf.
·
3 günde
·
Puan vermedi
Yazarın Köpek Kalbi kitabını okuyup çok beğenmiştim. Bu kitabi da Maltepe'de bir kitapçıda gezerken gördüm ve hemen aldım. İyi ki almışım severek okudum. Bence bu kitabı tüm doktorlar ve doktor adaylarının okuması gerekiyor. Kitabın çevirisini Tuğba Bolat yapmış. Ona da teşekkür etmek gerekiyor. Çok güzel çevirmiş. Akıcı bir dil, heyecanlı bir hikaye olmuş. Kitap kisa 157 sayfa. O yüzden bir hafta sonunda okuyup bitiriverdim. Dünkü hava muhalefetinde yapılacak en güzel şey kitap okumaktı.
Gelelim kitabımıza.
Spoiler içerir ‼️‼️‼️
Kitabın adından da anlaşılacağı gibi genç bir doktorun mesleğe ilk başladığı günlerdeki anıları anlatılıyor. Bir yandan hata yaparsam korkusu, bir yandan tıp fakültesinde öğrendiklerini hatırlamaya çalışması. Hangi hastalığa ne kadar ilaç verilecek, ters doğum gelirse ne yapacak, ya anneyi öldürürse ya bebeği sakat bırakırsa...gibi korkularla geçen günler. (Okurken bir kez daha iyi ki doktor olmamışım diye düşündüm. Tam bir vicdan azabı.)
Doktorumuz, üniversiteyi bitireli daha altı ay olmuştur ve taşraya tayini çıkar. Gider gitmez de bacağı kopan bir hastayı ameliyat etmek zorunda kalır. Ameliyat başarılı olur. Bu onun kendisine güvenini biraz arttırır. Ama yine de kafasındaki kuruntulardan ve korkulardan kurtulamaz. Günde yüzlerce hastaya bakar. Her boş vaktini de tıp kitapları okuyarak geçirir. Çünkü her yeni vakada, unuttuğu bilgileri kitaplarda arar. Bir yandan kendisiyle ilgili korkularla boğuşurken bir yandan da halkın cehaletiyle mücadele eder. Halk o kadar cahil ki hastalıktan beter. Kimi on günde bitirmesi gereken ilacı bir günde içip bir günde iyileşmeyi bekliyor ( tabi ki zehirleniyor). Kimi doktorun verdiği ilaç bana iyi geldi diye, tüm köye ikram ediyor. Kimi çocuğunun hastalığını önemsemeyip doktora götürmüyor. Kimi de gelini doğum yaparken at arabasını vermeyip, sen güçlüsün yürürsün deyip, onu tek başına hastaneye gönderiyor ( zavallı kadın kilometrelerce sancıyla yürüyor).
Yazarımız da bir doktor olunca acaba kendi anılarımı diye düşünmeden edemedim. Bu arada yazdığı bu anıları Tıp dergilerinde tefrika olarak yayınlamış. Ben severek okudum. Sizlere de tavsiye ederim.
Okuyacaklarıma Ekle
© 2021 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.19.15