Anne
Dizlerinin üstünde başımı koyacak yerim hâlâ var mı anne
Bir solukluk düş kursam yeter orada
Beşikten çoktan vazgeçtim, eteğinde oturmak mümkün mü şimdi
Saçlarım dikken diken senin elinden ayrılalı
Dalıp gittiğin boşlukta ne var bulabildin mi anne
Şimdi ben de aynı boşluğa dalıp dalıp gidiyorum
Bir çıkar yolu var mı anne yoksa kaybolmaya meyilli bu aklım
Hâlâ ekmek kokar mısın eskisi gibi, ben hangi ekmeğe dokunsam sen kokuyor
Büyüdüm ben anne, ne mel’em bir şeymiş bu büyümek
Büyüdükçe kendime sığamıyorum, yurdumdan taşıyorum
Kuşlar yuva yaptıkça saçlarım azalıyor
Ama olsun kuşlar üşümesin bana yeter
Büyüdüm ben anne hem de çok
Baba oldum, şimdi kızımla sohbet ediyoruz
Onunla çocuk oluyorum, yine ve yeniden
Seni anlatıyorum ona, gözlerim yan çiziyor hemen sulanıveriyorlar
Yutkununca geçiyormuş gibi yapıyorlar
Gittikçe büyüyorum anne, yokuşları çıkmakta zorlanıyor dizlerim
Nefes alıp vermek de zahmetli olmuş
Büyüdükçe sana yaklaşıyorum anne, oturduğun taşın üstünde bekle beni
Beklemek doğum sancısı gibidir derler sen daha iyi bilirsin
Ama fazla bekletme seni kuşluk vaktine kalmaz yetişirim sana.
Her güçlükte cayması, kor düştüğünde yakmasından
Ruhum delik deşik, zor düştüğünde kalkması
Bana aşkı dilettirdi gördüğüm her yıldız kayması
Kalbim surlarla çevrelendi, hırsızlara kalmadı
Yalnızlığım demirbaşım, sebebi ne şansımın
Zamanla soğur yangınım, bu sanki doğum sancısı
Teslimiyet...
Hamile bir ceylanın doğum sancısı başlar ve rahat doğum yapmak için, ormanın uzak bir köşesine gider. Nehrin kenarında, doğum yapacağı esnada, bir anda gök gürler, şimşek çakar ve ormana yıldırımın düşmesiyle ormanda büyük bir yangın çıkar.
Ceylan, yangından uzaklaşmak için sağına döner, bir bakar ki, ona ok atmak için bekleyen bir avcı var. Bu sefer soluna döner, ancak o tarafta da aç bir aslanın kendisini yemek için pusuda beklediğini görür.
Ceylan bir kıskacın içinde kalmıştır. Ya avcının okuna teslim olacak, ya aç olan aslana yem olacak, ya da yanan ormanda kül olup gidecektir. Dört bir yanı tehlikeyle doludur ceylanın.
Tehlikenin ortasında, hiç bir yere kaçışı ve yapacak bir şeyi olmayan ceylan, hem hamile hem de zayıf olmasına rağmen, gücünün yettiğini yapmaya yani doğumunu gerçekleştirmeye karar verir.
Ceylan gözlerini kapatmış doğumunun gerçekleşmesini beklerken, okunu atmaya hazırlanan avcının yakınlarına bir anda yıldırım düşer. Düşen yıldırımdan etkilenen avcının yayından çıkan ok, yön değiştirerek aslana isabet eder. Aslan oracıkta ölür. Yağan yağmur ise kısa sürede yanan ormanı söndürür.
Ve ceylan sağ salim doğumunu yaparak kurtulur..
Bir yaz günü üşürsün
Güneşi görmeden, çırılçıplak
Nehir durgun satırlarda
Ağaçlar kabir boyunca pak
Bak, cebinde yalnızlığım.
Kasvetli yaşamın yağmurunda
Ümide sarılır, boşluklar
Şayet kapıyı çalarsa yalnızlığım
Akar gözümden iri tabutlar
Bak, tabutumda renklerim
Ölümün namluları aramızda
Kefensiz ağustosa baş kaldırma
Bunak düzen, rahmetli kanımda
Toprak, doğum sancısı evvela
Bak, annemin karnında cesedim
Sevgi Uçar/ Hissettiklerimin hissizliği
Öngörüm
Öncelikle belirtmek isterim ki yanılıyor olmayı ve ileride ben demiştim dememeyi, ya da birilerinin bir zamanlar biri bunları tahmin etmişti dememesini çok istiyorum.
Yıllardan beri süren savaşlar, zulümler, pandemi, starlink uyduları aşılar ve daha bir çok şey ile amaçlanan; yeni dünya düzeni. Yani tek Dünya devleti, tek elden yönetim ve tabii ki şer elden yönetim.
Eğer başarabilirlerse sonrası büyük çapta nüfus planlaması yani nüfusun bir şekilde amaçlanan sayıya düşürülmesi. Hastalıksız ve kusursuz insan ırkı. Devamında asiller ve kölelerden oluşan yeni bir yaşam tarzı..
Tabii ki işin içinde dünyanın kendi kaderini yaşıyor olması da var. Dikkatle bakıldığında hem insan ırkı hem de hayvanlarda çok net görülebilecek değişiklikler var. Boyut atlıyoruz. Dünya'nın düzeni degişmezse bile doğası yavaş yavaş değişecek ve bambaşka bir hal alacak. Bu aslında iyi bir şey ama kötüye kullanma çabaları hat safhada ..
Şu anda insanlığın çektiği sancı doğum sancısı. Hem küreselciler ve ulusalcarın kavgası, hem de küreselcilerin kendi aralarında yaptığı taht kavgası. Tabii ki olan bize oluyor. Dilerim bu planların hiçbiri tutmaz,gerçekleşmez ve her şey doğal döngüsünde evrilip güzelleşir...
Saçmaladığımı düşünebilirsiniz ama benim saçmalamam da sizin saçmaladığımı düşünmeniz de özgürlük sonuçta...
Kays Mahfi
Sakallarımdan özlemin damlaları akıyor şimdi.
Yanaklarım gerçekleri bilmenin verdiği üzüntü ile morarmış bir tene dönüşmüş.
Yüreğim bir annenin doğum sancısı gibi ona kavuşmayı bekliyor.
Gözlerimdeki fer ise tutuşmak için gözlerini.
Cennetimi ararken, kader çizgimi ellerimle silmiş olmalıydım. Her insan seçmediği bir hayata, çizmediği bir kadere doğar, bende annemin hayatına doğmuş, onun çizdiği , dilediğinde çentik attığı, dilediğinde tekmelediği o kaderime doğmuştum. Doğumumla çizilen kader çizgimi değiştirme irademin farkına vardiğımda ise 20 lerimin sonlarındaydım.
Kaderi Sev diyenlere inatlamı ta da inançlamı bilmem isyan ederken, bir gün Kaderi Sevmek ve kabullenmenin aslında beni bambaşka yollara sürükleyeceğini o yıllarada hiç tahayül etmemiştim. Belkide bu yüzden bugün kaybettiğim bir yolda Cennetimi ararken, kendimi yeniden tanıyor, neredeyse yeni bir kadın doğuruyordum kendimden. Korkutucu bu kadınıda sevmem gerekecekti. Muhtemelen Hocam başta olmak üzere, tüm o toplum, elalem ağız birliği edip sev sev sev diye tribünlerden slogan atacaktı. Ama ben içimde ki o sesten başka hic bir şey duymuyordum. İçimde yeni bir doğum sancısı ve ben korkulu gözlerle kendine bakan kayıp bir Sevda.
Turkuları olan, arzuları, kadın oluşunu belkide hiç bu kadar güçlü hissetmeyen Sevda.
Ve bir gün tamda herşey yolunda derken, ışıklar söndüğünde ve karanlikta kaldığımda orada önce kendimi gördüm. Uzandım ve tuttum kendimi.
Merhaba ben Sevda, memnun oldum Sevda.
Suskunluğun adres şaşkını ellerin
Doğum sancısı bekleyiş
Çığlık çığlığa kalbin
Ve merhaba
Hal bilmez ve lâl
merhaba
#avaşîn
Regl sancısı ve kadınların doğururken çektiği acıyı erkekler sanki yaşamış gibi yorum yapmaları tamam beyler siz öyle yaparsınız regl olurken ve doğum yaparken.
HANİ ORADA İŞTE NERGİZLER
Yerine sevemem,
Doğum sancısı ağır olur.
Güneşi seremem ölüme,
Hüzün, hasret hastalık olmuş gönüllere,
Dertleri perişan edemem.
Allah veriyor her bir sabahı,
Her bir şükrü kalbime.
dogum sancisi
Bir fikrin doğum sancısı, bir şiirin hatırası gibi bir sıkıntıydı. Acı lakin tanıdık.
Peki Her umudun sevincin sana açılan kapı olduğunda biliyormuydun.... Peki....Ya da göğsünü delen acı sansandigin yaprak gibi sağa sola savurlurken....Yeni hikayelerin başlaması için doğum sancisi olduğunu da biliyormudun....