Her ağaç birden çok iplikle dokunurken ve ne doğum dediğimiz şey yegane başlangıç ne de ölüm tam olarak bir sonken, nereden başlatılır ki bir insanın hayat hikayesi?
Çok basit mantıksal bir doğru var: İnsanlar her saniye milyonlarca roketin kalkmasını gerektirecek bir hızla uzaya göç edemezlerse, denetlenmeyen doğum hızları, ölüm hızlarını dehşetengiz bir oranda arttırmaya mahkumdur. Bu basit doğrunun, yönetimlerindeki insanların etkin doğum kontrol yöntemleri kullanmasını yasaklayan liderler tarafından anlaşılmamış olması inanılmazdır. Bu liderler, nüfus sınırlamasında "doğal" yöntemleri yeğlediklerini söylerler; ve doğal yöntem bu işin sonunda karşılaşacakları şey olacak gerçekten. Buna açlıktan ölme deniyor.
Sayfa 244Kitabı okudu
Demek ölüm tek gerçekti. Doğum ve ölümün dışında başka hiçbir şey gerçek diye nitelendirilemezdi.
Sayfa 128Kitabı okudu
Geceye bir soru?
Her hayat birden çok iplikle dokunurken ve ne doğum dediğimiz şey yegâne başlangiç ne de ölüm tam olarak bir sonken,nereden başlatılır ki bir insanin hayat hikayesi?
Sayfa 76Kitabı okudu
Doğum ve ölüm dışında başka hiçbir şey gerçek diye nitelendirilemezdi.
Sayfa 128
Muçukunda, Kurtarıcısının önünde şu duayla eğildi:
"Yüce Tanrım! İnsan olarak yaşayıp çabalarken dalalete düşmüş bir halde dinlenmeksizin yaşayıp çabaladım; yaşamlar, doğumlar boyunca aradım ve acı çektim; durup dinlenecek bir yer bulamadım. Sıkıntıyı keyif olarak gördüm, çöldeki serapları tazelik veren sular olarak gördüm. Hazlara tutundum ve elime geçen acı oldu. Kralca güç ve dünyevi mülk, zenginlik ve kudret, arkadaşlar ve ogullar, eşler ve yoldaşlar, duyuları cezbeden her sey: hepsini istedim, çünkü bunların bana güzellik getireceğini sandım, fakat her şey benim olduğu anda doğasını değiştirdi ve yanan ateş oluverdi.
Sonra tanrıların arasına karıştım, beni dostça karşıladılar. Ama nerede bir soluklanma? Nerede bir dinlenme? Bu dünyanın tanrılar da dahil tüm yaratıkları, Yüce Efendi'm, hepsi senin muzip oyunlarınla yanılıyor; bu yüzden beyhude doğum çevrimlerini, yaşam acısını, yaşlılık ve ölümü sürdürüyorlar. Yaşarken ölüm tanrısını hoşnut ediyorlar ve her derecede merhametsiz acı cehennemlerine katlanmaya zorlanıyorlar. Hepsi de senin yüzünden! Yüce Tanrım, ben de muzip oyunlarınla yanılmış, hatalar labirentinde gezinen, bencillik ağına yakalanmış bir yeryüzü avıydım. Şimdi, bu yüzden, sınırsız, tapılası Huzurunda sadece her şeyden özgür olmayı isteme cesaretini gösteriyorum."
Sayfa 180 - İthakiKitabı okudu
