Bir Sigara Daha Yaktım
~~
Kim ne alacaksa alsın bedenimden
Bir tek sol yanıma dokunmasınlar
O ruhuma azap olur,
Başka beden de yine seni bulur...
~~
Bir Klasiğin İzinde
Notre Dame'ın Kamburu, benim kendi serüvenimi kendim belirlediğim, neredeyse hiç yönlendirilmediğim, doğru ve yanlış tercihlerimle olgunlaştığım okuma yolculuğumda değeri değişmeyen duraklardan biridir. Sevdiklerimi sevmez olduğumda, anlamadıklarımı anlar olduğumda, kırılmaz sandığım çizgilerimi kırdığımda
İnsanlarda anlayamadığı bir şey de gazete okumalarıydı. Neden her sabah içlerini karartmak gereğini duyarlardı acaba? Futbol maçı hastalarınınkini anlıyordu. Ya ötekiler? Binlerce gazete satılıyor bu şehirde. Örneğin şu yaşlı adam! Yoksa FATİH'TE İKİ EV YANDI başlığını görüp 'İyi, Benim orada evim yok,' diye düşünebilmek rahatlığı için mi okur? BİR ADAM KARISINI ÖLDÜRDÜ. 'İyi etmiş. Kim bilir ne namussuzdu.' ÇİN'DE İSYAN. 'Beter olsunlar, kırsınlar birbirlerini. Bize dokunmasınlar da!..' Bu 'biz' dediği daha çok 'ben' değil mi? 'Ben, benim, bana, beni!' Herkes 'Ben'.
Bana dokunmasınlar, kimseye dokunmam...
Asiye gözaltında tecavüze uğrayan kadınlarımızdan birisidir. Gözaltında on üç gün kaldı. Sonra cazaevine gönderildi. Çünkü “yeter ki bir daha bana dokunmasınlar” diye kendi aleyhine ne söylediklerse yazıp altını imzaladı. Asiye uzun zaman “Kirletildim ve utanıyorum” diyerek bir süre içine gömülüp orada yaşadı. Uzun iç kavgalarından sonra “Kirlenen ben değilim onlardır” diyerek tecavüze uğradığını açıkladı. Bununla da yetinmedi. Gözaltındayken yaşadıklarını kitaplaştırarak önemli bir belge bırakmış oldu.
Sayfa 212 - PENCERE YAYINLARI: 389Kitabı okudu
Tanrılar adaletli görünmek istiyorlarsa, gerçekleşmesi imkânsız da olsa düşlerimize dokunmasınlar, sıradan da olsa, bize iyi düşler versinler.
... düşmanlar bir on yıl bizi rahat bıraksalar bakın bir daha nasıl yenilmez bir millet oluruz. Evet, yalnız bize on yılcık dokunmasınlar, o zaman uçan kuş bile bize yetişemez. Ama ne yazık ki düşmanlarımız çok hırslı,
Sayfa 106 - heyamola yayınları, İlk Basım Mayıs 2005Kitabı okudu
Kalabalık masalar arıyorum,
Kalabalık masaların gürültüsü içinde sessizce oturmak ve ağlamamak için kıvranmak.
Dokunsalar bağıracağım dokunmasınlar istiyorum
Ama olsunlar...
Ellerini uzatıp geri çeksinler
"Bin yeşil meyve vereyim, birini yuva bileyim. Bin yıl da kabuğumda bekleyeyim. Bin ceviz sallansın dallarımda, benden hariç bin ceviz. Binini koparsınlar Muazzez, bir bana dokunmasınlar. Sen gelene kadar ben o dalda dururum. Ha, gelmedin diyelim, yokluğunda kururum. Yapma Muazzez, ben o binde bir ihtimale tutundum."
Sayfa 50
Bazı sözde insan özde maymunlara karşı ırkçıyım. Ve bu tutumum beni azıcık bile yanıltmadı. Her seferinde bazı ırklara/topluluklara karşı beslediğim bu ön yargı, yaşanarak doğrulandı. Dünya sandığınız kadar ponçik ve güzel bir yer değil. Ayrıca ırkçı olarak bireyleri tanımlamaya başlarsak ırkçı olmayan kişi/toplum/millet bulamayız. Her insan bir parça ırkçıdır zaten. Ama ben elime silah alıp tek tek nefret ettiğim kişileri öldürmüyorum; benden uzak yaşasınlar, benim milletimden birine dokunmasınlar, başka yerde ne bok yiyorlarsa yesinler. Beslediklerimizden zarar görüyorsak biraz ırkçı olmakta da sıkıntı görmüyorum. Bunu kendimizi korumak için gerekli görüyorum.