Sakın bana ismimi sormayın
Sakın gözlerimin tam içine bakmayın
Yanımdan geçerken bana dokunmayın.
Varmayın ki burada değil, oradayım.
Oraya siz gelemezsiniz.
Köprüleri yıktılar, gemileri yaktılar, yollar kayboldu.
Ben başkayım.
Ben uçurumlar kadar tehlikeli
Dereler kadar tekinsiz
Rüzgârlar kadar esriğim.
Hür bir insan Asla bir kölenin önünde eğilmemelidir.
Günün birinde padişah payitahtının sokaklarında dolaşıyordu.
Onu gören herkes yerlere kadar eğiliyordu, Yalnızca yolun kenarında oturan bir derviş aldırmıyor, tesbihiyle Allah zikretmeye devam ediyordu.
Padişah öfke içinde durdu ve dervişi yanına çağırdı, “Herkes eğilirken sen niye eğilmiyorsun?" diye sordu.
“Herkes sizin gücünüzden korkuyor ve sizin zenginliğinizden istiyor" dedi derviş, "Onun için onların sizin önünüzde eğilmesi haklıdır.
Ben ise yalnızca Allah (c.c'tan korkuyorum ve yalnızca Allah'ın bana lütfet tiklerini istiyorum.
Bu nedenle benim sizin önünüzde eğilmem doğru değildir.
Sultan sinirlendi, ancak derviş sözüne devam etti;
"Ayrıca hür bir insan asla bir kölenin önünde eğilmemelidir'.
Padişah önce öfkeden kıpkırmızı kesildi, sonra yüzündeki bütün kanlar çekilip beyaza döndü.
Derviş sakin bir sesle devam etti, "Görüyorsunuz siz hâlâ öfkeniz ve gururunuzun kölesi siniz , ben İse kendimi, benliğimin ve hayvanı tabiatımın boyunduruğundan kurtardım".
Aklı başına gelen Padişah askerlerini uzaklaştırdı;
“Ona dokunmayın.
O bir Allah (c.c) dostu ve çoktan benim hükümranlığımın dışına çıkmış". DEDİ ..
Dokunmayın bana! Ruhuma yakın değilseniz, bedenimden de uzak durun.
"Gurbetin kâbusu sinmiş içime
Hasretin adı yollara düşmüş
Dokunmayın martılara akşamüstleri
Bakmayın, uğramayın efkâr iskelesine
Balıklar ağlayabilir.
Efkâr iskelesinde ufuklar bir çizgidir
Yolların sonu bir kara nokta
Geceler düşünceye yük, bir kördüğüm
Burası Vakfıkebir, burası efkâr iskelesi
Demir budutlarla bağlı ayrılı İnsan nasıl şarkı söyleyebilir
Nasıl gülebilir.
Kahrolmayıp da."
"Fikirlerinizi değiştirin; ama prensiplerinize sahip çıkın. Yapraklarınızı dökün; ama köklerinize dokunmayın."
Victor Hugo
Sakın bana ismimi sormayın
Sakın gözlerimin tam içine bakmayın Yanımdan geçerken bana dokunmayın Varsayın ki burada değil, oradayım.
Oraya siz gelemezsiniz.
Köprüleri yıktılar, gemileri yaktılar, yollar kayboldu.
Ben başkayım
Ben uçurumlar kadar tehlikeli.
Dereler kadar tekinsiz
Rüzgârlar kadar esriğim.
rüyadayım, rüyadasın
başım yine, beladasın
dokunmayın, uyanmasın
sonu yok yine başa sarasım.
Bize dokunmayın
— Niçin yattınız yine?
Oblomov, sert bir sesle:
— Beni rahat bırak, dedi; kitap okuyorum, görmüyor musun?
Sayfa 89 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, 15. basımKitabı okudu
''Dokunmayın benim kızlarıma! Sürmeyin elinizi. Bilsem ki bir kadın feda olunca dinecek kız çocuklarının sızısı, bitecek zulüm, gözümü kırpmadan bedel olurdum tüm dünya üzerindeki kız çocukları için.''
