Ona veda edebileceğimi hiç düşünmemiştim. Kalbimden ve aklımdan çıkarmaya karar verdiğimde bile kendime yalan söylemekten öteye gidemediğimi sanıyordum.
Oysa veda etmek mümkünmüş.
Vedalar yarım bırakır insanı. Sonsuza dek eksik bir parçayla yaşamaya çalışırsın. Her acı ilk olarak oraya dokunur. Her gözyaşı o boşluğa dolar ama hiçbir insan o boşluğu dolduramaz. Acılar ve gözyaşları dolup taşar.
Dolar ile yaşam karşı karşıya geldiler- dolar kazandı.
MERKÜR
Eğer oturabilseydin Tanrılar arasında,
Dolar mıydın şehevi bir sevinçle?
PROMETHEUS
Terk etmezdim,
Bu kasvetli koyağı, bu tövbesiz ızdırapları.
Sevinç ve mutluluk insanı ne kadar da güzelleştirirmiş. İnsan kalbi nasıl da sevinçle dolar taşarmış meğer. İnsan kalbinin bu çoşkunluğunu başkasının kalbine de dökmeyi, her şeyin neşelenmesini, her şeyin gülüp eğlenmesini ne kadar da özlemle istermiş. Bu sevinç ne kadar da bulaşıcıymış.
Bu şey değil mi ? “Ben”.
Çok duygusaldı ve gözleri hemen yaşarırdı. Yüksek sesle kitap okurken dokunaklı bir bölüme gelirse sesi titrer, gözlerine yaşlar dolar ve kitabı elinden bırakırdı.
