Sevgi yolunda adalet vardır. Yanlış yaptığınızda yalnızca bu
hatanızın bedelini ödersiniz. Kendinizi gerçekten seviyorsanız bu yanlışınızdan da ders alırsınız. Korku yolunda adalet yoktur.
Aynı yanlışın bedelini kendinize binlerce kez ödetirsiniz. Eşiniz,
dostunuza da ödetirsiniz. Bu da haksızlık olduğu için pek çok
duygusal yara açar. Sonra da elbette kendinizi başarısızlığa
mahkum edersiniz.
Sevgi her zaman incedir. Korkuysa hep kaba. Korkuyla hareket ettiğimizde yaşamımız zorunluluklar, beklentiler, saygısızlık, sorumluluktan kaçınma ve acımayla dolar. Onca korkunun acısını çekerken nasıl iyi olabiliriz ki?
"... çok iyi tanıdığınıza inanırsınız ama onun gerçekte kim olduğunu siz de hiç bilmezsiniz. Yaşamı hiçbir zaman kimseyle paylaşmadığı nice hayalle doludur. Zihninde neler olduğunu bilmezsiniz."