Konu harika kurgu harika evet bir Türk yazar adına kitapla gurur duydum süpriz sona hayran kaldım ama şunu da söylemeliyim ki cümleler çok agdali geldi hadi artık konumuza dönelim dediğim anlar çok olsa da okumaya değer bir kitap tavsiyem dir...
Kitabı okumaya, okurlarımızdan sevgili Kaan Öztekin’in şu cümle ile başlayan ve altta bağlantısını vereceğim yorumunu okuduktan sonra karar vermiştim: “Kitap bir adamın trafikte durduk yere kör olmasıyla başlıyor.”
Bu cümleyi gördükten sonra çok ilginç bir kitap ile karşı karşıya olduğumu hemen anlamıştım. Şu anda çok heyecanlıyım. Heyecanımın
Küçük bir kız çocuğunun yaşadığı travmaları onun psikolojik tahlilleri ve duyguları gayet başarılı işlenmiş. Buda birçok okuyucuya sabırlı ve bilinçli bir birey olmaları çocuklarını anlamalarına yardımcı olabilir. Yaşadığı ağır travmaların sabırlı bir sevgiyle tamir edilişi de çok iyiydi.Abes fakat gerçekle o kadar içice olan aşkların hikayesine dönelim. Aşk dediğimiz duygu bize kalbin ve aklın aynı ahenkte seslenmesi; birbirinden hem bihaber bir o kadar da birbirine yekpare hücreler gibi saf temiz olmalıdır. Aklın kenara fırlatılıp kalbin tek başına konuştuğu aşkın bedelini anne karnındaki bebekten tutunda koca aileleri nasıl bir Buhrana sürüklediği harika bir şekilde anlatılmış. Tolstoy'un bize''bir kadının kaderi sevdiği adamın ihaneti ve sevmediği adamın sadakati arasında çizilir cümlesine yazılmış, sanki. Karakterlerin tümünün bunun farkında olması olaylar örgüsünü değiştirmeyip buram buram gerçeklik koktuğunu söyleyebilirim. Ayrıca kopartılan aile ilişkilerinin yeniden tamir edilişini anlatırken okuyucuyu duygusal duruma fena halde sokmaktadır. İslenen karakterler ve duygular o kadar gerçekçi ve derin bir şekilde işlenmişti ki bana çok şeyler kattığını rahatlıkla söyleyebilirim. Dostoyevski'yi okuyun tüm kitaplarını okuyun...
Az önce farkettim de kitaba 14 şubatta başlamışım. Sevgililer gününü zombi kitabımla geçirmek acaip bir imaj çizmiş bana :-P En iyisi kitabımıza dönelim :-) İlk kitabı okuyanlar bilir, en son Alex'i Rule'da bırakmıştık. Alex buraya farklı umutlarla gelmişti. Belki burası ona bir yuva olacaktı, belki de aşkı burda tadacaktı ama Rule hiç de
Madam Bovary yıllardır aklımda “sıkıcı” bir kitap olarak kalmış. Bu yüzden kütüphanemde yer kaplamasına, neredeyse her gün görmeme rağmen, hiçbir zaman oturup da okumayı düşünmedim. Bir yerde merak üstün geliyor. Öyle de olması gerekmiyor mu? Verilenin ötesini araştırmak, onu sorgulamak en doğal hakkımız değil midir? Kör olacak kadar iş işten
Bir kişinin bugün yakınınızda öldürüleceğini biliyorsunuz, bunu niçin ifşa etmezsiniz?
Santiago'nun öldürüleceği, bütün bir kasaba tarafından biliniyordu ama kimse onu uyarmadı. Ancak kimse de bunu kasten yapmadı. Kitabın asıl meselesi de bu zaten... "Kral çıplak" hikayesini bana anımsatan roman da Santiago'nun kral kadar şanslı olmadığı ortada tabii!
Gabriel García'nın 1981 yılında yazmış olduğu kitapta anlatılanlar,ne yazık ki bugün Türkiye'nin Doğusunda halâ var. Bizde biliyor ama hiçbirşey yapamıyoruz. Bu ülkede çoook Kırmızı Pazartesiler yaşanıyor. Konumuza dönelim:))
Bir solukta okudum, bitirseniz de gerçeklerin halâ açığa kavuşmadığını bir anlamda kitabın bitmediğini göreceksiniz.
