Brunetti okumaya başlamadan önce, Wellauer’in bir nevi yaşayan abide olduğunu ve Almanların hep bir kahraman arayışında olduklarını, dolayısıyla okuyacaklarının içeriğinin bu olacağını hatırlattı kendine. Yani bazı gerçeklerden belli belirsiz bahsedilirken bazılarından bahsedilmeyecekti bile. Çoğu müzisyen ve sanatçı Nazi partisine mensup değil miydi? Ama bunca yıl sonra, artık bunları kim hatırlardı?
Sayfa 83
"Artık hiç kimse gerçekleri hatırlamıyordu ama hikâyeleri hafızalardaydı."
Sayfa 307Kitabı okudu
Tecrübeleri Brunetti’ye insanların öncelikle iki nedenle cinayet işlediğini öğretmişti : para ve seks. Sırası önemli değildi ve ikincisine genellikle aşk denirdi ama Brunetti katiller arasında geçirdiği on beş yıl içinde bu kaideyi bozan birkaç istisnaya rastlamıştı.
Sayfa 84 - Ayrıksı KitapKitabı okudu
İnancın Ölümü kitabından alıntılar:
"İkiyüzlüleri sevmem. Dindarları da. İkisi bir arada olunca ne düşüneceğimi siz tahmin edin."
"Ama annen bir azizeydi dedin. O dindar değil mi?"
"Evet, ama onunki gerçek inanç, o insanoğlunun iyiliğine inanır"
-
Çünkü bu insanların sözde dindarlık numaralarından daha kötü bir suç işlemeyi başarabileceklerine kimse inandıramaz beni.
-
Bir zamanlar insanın içindeki kötülüğün bir sınırı olduğuna inanırdı ya da belki kendini buna inanmaya zorlardı. Zamanla en korkunç suçlarla karşılaştıkça insanların çeşitli arzularını doyurmak için ne kadar ileri gidebileceğini görmüştü.
