Kumral Ada Mavi Tuna
İlk incelememe benim için çok özel, yeri bende ayrı olan bir kitapla başlamak istedim. Bazı nadir kitaplar vardır ki insan onu okumadan önce başka biridir okuduktan sonraysa bambaşka birine dönüşür. Kumral Ada Mavi Tuna ile ilişkimiz tam olarak böyledir işte.
Sanırım beni en çok etkileyen şeylerin başında geliyor insanların çocukken tanışıp yetişkinliğe giden dostluklarının yanında ailelerinin de birbirlerini böylesine sevmesi ve bu da “Kalbi temiz insanlar gerçekten varmış.” farkındalığı yaratacak cinsten.
Güzel kalpli Tuna, (Mabel mi demeliydim? :)) senin ne kadar güzel bir kalbin var öyle, çok iyisin; fazla iyisin. Senin insanları sevme şeklini sevdim ben. Sen çok masumsun be Mavi Tuna!
Ada, Kumral Ada! Sen nasıl rengarenktin öyle, çok sevdim senin cıvıl cıvıllığını… nasıl soldun sen, Aras’ın yokluğu muydu bu? Aras ve sen bambaşka kaldınız benim gözümde…
Ah Aras… nasıl gidişti o? Senden sonra o rengarenk kitap siyah beyaz filme döndü desem yeridir. Ölmeseydin Ada’yla ayrılmayacağınızı düşünmek istedim ben nedense. Sizi sevdim.
Niye bu kadar erken be Aras!
Mis kokulu Meriç… sana haksızlık edildiğini düşünüyorum. Haksız olduğun yerler olsa da bence empati kurulmadı seninle, çocuk yaşında aldığın yaralar görülmedi yeterince…
Bu çok sevdiğim kitabın incelemesini, yine sevdiğim bir alıntıyla bitirmek istiyorum.
“O gülünce içim şenlenir, nerede ara vermişsem oradan yapışırım yaşama.” 
Buket Uzuner 
Kumral Ada Mavi Tuna
Babası antreye girerken odasinin
kapisina dogru kostu ve kapiya abandi, böylece kötü bir niyeti olmadigini, sadece odasina girmeye çalıştığını, onu odasina kovalamak yerine sadece kapısını açmasının yeterli olacağını ve hemen gözden kaybolacağını göstermek istiyordu.
Sayfa 46Kitabı okudu
