"Bu eseri biliyor musun?" diye sordu Dolce.
Oya, "Bana doğanın müziğini hatırlattı" dedi.
Dolce gülümseyerek, "Müzisyen Antonio Vivaldi 'nin Dört Mevsim Konçertosu " dedi.
"Ne kadar da güzel bir isim "
"Sadece Vivaldi değil. Dünya'daki müzisyenlerin çoğu mevsimleri, hissettiklerini, duygularını müzikle anlatmış.
Sayfa 10 - Nomos KitapKitabı okudu
Mahlukatlar Dünyası
Ey heybetli ayaklarımızın altında gezinen sefil ve de rezil böcek!
Ezmiyorsak kukuletanı, bilesinki aldığın nefes mahlukat sevgimizdendir
Şahlanma üç kuruşluk aklınla göklere
Kendinin muktediri değilsin ki olasın yedi cihana iktidar-ı kuvvet
Bir öpücüklük canı var kuşandığın domates soslu namus zırhının
Yaranmak için namerde
Dört Mevsim Konçertosu
Antonio Vivaldi (1678-1741), 1725’te her biri bir mevsimi temsil eden dört konçertodan oluşan Dört Mevsim’i yazdı. Solo keman ve küçük bir orkestra için yazılan her bir konçerto üç bölüme ayrılır: İlki bir allegro veya hızlı bölüm; ikincisi adagio veya largo da denen yavaş bölüm ve üçüncüsü ise, sonuçlandırıcı bir allegro, veya ‘presto finale’dir. Vivaldi, Dört Mevsim’i çıkardığında, her bir mevsimle vermeye çalıştığı etkileri tasarladığı müsveddelerine, dört sone dahil etti.
İlk konçertosu olan “İlkbahar”, Mi gamındadır. Tempolu ve coşkun açılış teması hemen fark edilebilir, ruh okşayıcı ve zevklidir. İkinci bölümde solo keman, uyuyan bir keçi çobanını temsil eder ve viyola kısmı, heyecanlı bir köpeğin havlamasını andırır.
Sol minör gamdaki “Yaz” daha sert bir duyguya sahiptir. İlk bölümde yaklaşan bir fırtınanın uğultusunu vermeye çalışan orkestradan, ikinci bölümde fırtınanın kükreyişini duyarız. “Yaz” şiiri, “Güneşin merhametsiz sıcağının yakmasıyla/ İnsanlar ve hayvanlar bunalır/ Çamlar kavrulur...” satırlarını içerir.
“Sonbahar” için program, sabahleyin hareketli bir avla ve sessiz bir dinlenme dönemini takiben hasadın toplanmasını kutlamak üzere çiftçilerin bir dansı ile başlar. Dansa, “Baküs’ün kadehi özgürce akar ve pek çoğu derin uykuda huzurlarını bulurlar,” sözleri eşlik eder.
“Kış”, “ısıran ve iğneleyen rüzgârlarıyla dondurucu karı” ve onun yavaş hareketini –yuvanın verdiği huzur ve dinginliğe bir göndermedir– çağrıştırır, karda yuvarlanmanın ve buzlu patika boyunca kaymanın heyecan hissini veren canlı bir allegroyla son bulur.
