Kitabın incelemesine geçmeden önce, başlığı neden böyle attığımı söyleyeyim. Arkadaş, gerçek hikayeden alınan bu konu (16yaşında bir kız ÇOCUĞU ve 40 yaşında onuna evlenen adam,Çiftin hikayesi diyorlar şaka gibi.) doğuda veya müslümanlığın yoğun olduğu bir kesimde geçseydi, ortalığı ayağı kaldırırdınız. Kaldırıyorsunuz dzaten böyle konularda. Ama Dosteyevski yazınca sorun mu olmuyor, klasik bir eser mi oluyor? Yazıklar olsun. Bu olayın doğru olduğunu savunmuyorum yanlış anlaşılmasın. Ama bir tarafa deli gibi yüklenip, bu esere tek kelime etmemeniz; Ne kadar iki yüzlü insanlar olduğunuzun da kanıtıdır! (Sadece Türkiye için konuşmuyorum bu arada, dünya geneli için) "Ne kadar dramatik bir öykü, üzücü bir çiftin trajik hikayesi" vb. gibi cümlelerini görünce sinirden gülümsüyorum. Neyse kitaba geçelim, aslında başlangıçta kitap, beni hayli içine çekti. Fakat sonrasında tüm motivasyonum kırıldı. Adamın resmen; sapkın sapık (kendi tabiriyle) bir köpek olmasıyla beraber okuduğumdan keyif almamaya başladım. Sırf bitirmek için bitirdim. Sorun bende de olabilir Örneğin Zweig kalemini sevsem de onun Aşk ve intihar odaklı kitaplarını da okuyunca sıkılmıştım. Bana geçmiyor Aşk-İntihar ikilisi sanırım. O yüzden kitabı da tavsiye etmeyeceğim ama siz sevebilirsiniz bilemiyorum. Fakat yukarıda uzunca yazdığım kısım hakkında 1-2 cümle bile etmiyorsanız bir şey demiyorum.
