“İki kapılı bu handa,
Yürürken gündüz gece,
Türkülerin hep sol yanımızda..”
“Madem ki görüyorsunuz,
O zaman ‘hoş görün’ demişti O.
Aşık Veysel Şatıroğlu;
O, küçük yaşta görme yetisini kaybeden, ama yüreğindeki hisleri kaybetmeyen, sadık yâri toprakla koyun koyuna yatan bir halk ozanımız..
O halkça düşünüp konuşuyordu. Hem halktan, hem kendinden olma. Hem düpedüz Türkçe, hem kendince konuşan. Kaybolmadan kaynaşan, çokluğa katılmadan. Ondan alınacak ders, sanatına tertemiz bir gönül ve bir ömür vermesi. İçinde ve dışında olup biteni açık gözlerden daha iyi bilmesi. Sivrialan Köyü’nden dünyaya açılması. Halktan, haktan, iyiden ve güzelden yana, işinin ehli ve sözünün eri olması. İnsanlıkla şairliği ayırmaması. İşte bunlardır bizi onu sevdiren.
Rahmet ve özlem ile..
Her dizeyi hissederek okuyacağınız, bu güzel duygu yüklü biyografi ve şiir kitabını kesinlikle tavsiye ediyorum...
“Sen petek misali, Veysel de arı,
İnleşir beraber yapardık balı,
Ben bir insanoğlu, sen bir dut dalı,
Ben babamı, sen Ustanı unutma...”
~ Aşık Veysel Şatıroğlu ~
Can kafeste durmaz uçar
Dünya bir han konan göçer
Ay dolanır yıllar geçer
Dostlar beni hatırlasın
Can bedenden ayrılacak
Tütmez baca yanmaz ocak
Selâm olsun kucak kucak
Dostlar beni hatırlasın
Ne gelsemdi ne giderdim
Günden güne arttı derdim
Garip kalır yerim yurdum
Dostlar beni hatırlasın
Açar solar türlü çiçek
Kimler gülmüş kim gülecek
Murad yalan ölüm gerçek
Dostlar beni hatırlasın
Aşık Veysel Şatıroğlu
"Ben giderim adım kalır
Dostlar beni hatırlasın
Düğün olur bayram olur
Dostlar beni hatırlasın
Can kafeste durmaz uçar
Dünya bir han, konan göçer
Ay dolanır yıllar geçer
Dostlar beni hatırlasın."
~ Aşık Veysel Şatıroğlu~