Samimi dostluk bir anda doğmaz; aşk ateşi her istediğin zaman gönülde yanmaz.
O yavaş yavaş gelişir: uzun bir sıkı içtenlik sonucu doğar; böylece sağlam temeller üzerine oturur.
Ne batmaya mahkum ne de eksilmeye! Onun sağlamlığı ve büyüyüp gelişmesi hiçbir şeyle durdurulamaz.
Sayfa 63
Dürüstlüğü arzulayanlar sevmeye başladıkları insanın hem samimiyetinden, hem de ahlakından yararlanmak için birbirlerine kenetlenir ve daha yakınlaşırlar; amaçları, sevgide eşit olmak, aynı seviyede bulunmak, yardım istemekten çok yardım etme eğiliminde olmak ve bunun aralarındaki saygıdeğer rekabet olmasını sağlamaktır. Böylece hem dostluktan çok büyük yarar sağlanacaktır hem de dostluğun temeli, gereksinmeye değil de doğaya dayandığı için, daha soylu ve daha gerçek olacaktır. Çıkar dostluğa yapışık olsaydı, çıkarın değişmesiyle dostluk da çözülüp giderdi; doğa değişemeyeceği için, gerçek dostluklar sonsuz olur.
Ruh heyecan verici duygudan yoksun kalırsa, insanla hayvan arasında bile demiyorum, insanla ağaç kütüğü, bir kaya veya bu cins bir şey arasında ne fark kalır?
Savaş ve Şiddetle Yeni Bir Yıla Girerken
Savaş kader mi?
İnsan ve onun üyesi olduğu toplum kendi içinde ve dışında, farklı gruplarla zaman zaman dostluk temelinde bir ilişki geliştirirken, aynı zaman da yaşanılan çelişkilerin sonucu olarak kendini bu gruplarla büyük bir çekişme içinde bulur. Bu çelişki ve çekişmelerin şiddetlenmesi bir savaşın sebebi olarak ortaya çıkar. Kanlı ve yıkıcı bir savaş. Bu durumda büyük acıların, trajedilerin sonu gelmek bilmeyen senfonisiyle karşı karşıya kalırız. Savaşsız bir dünya dileğimiz üzerine bir bardak su içilen bir hayal olarak dudaklarımız arasında sönük bir sestir ancak.
Bu savaşları engelleme isteği ve tutumu tüm insanlığın...devamı için: yazarvar.blogspot.com.tr
