Akış
Ara
Mesajlar
Bildirimler
Kaydedilenler
Ne Okusam?
Profil
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.17
Bulmak için yıllarımızı harcadığımız insandan kaçabilmeye, ondan kurtulmaya çalışıyorduk.
Aşk, mutluluk, güven, dostluk, yakınlık yerine güvensizlik, tedirginlik, mutsuzluk, hattâ bazen düşmanlık ve kızgınlık vardı .
Bir başka insan, neredeyse hayat boyu bitmeyecek bir
sorun haline gelebiliyordu bizim için.
Ama onunla yaşadığımız huzursuzluklar, başkalarıyla
yaşadığımız sükûnetten daha çekiciydi.
Sevgi Dostluk
En zor tesis edilen dostluk ve sevgidir, tesisi imkansız denecek kadar zor ve meşakkatlidir.
Dostluk ve sevgi bir nazlı çiçektir. Güven saksısında muhafaza edilir ve Saygı ile beslenip büyütülür .
KK
Birbirimize "sen" diye hitap etmiyorduk, bu tuhaf bir Kolombiya geleneğidir, ilk selamlaşmada birbirimize "sen" der, sonra evli çiftler arasında olduğu gibi arada büyük bir güven ve dostluk kurulunca "siz" e geçeriz.
Sayfa 125 - Can Yayınları, 7.BaskıKitabı okudu
Hayattaki en hoş şeylerden biri insanların özgür ve samimi bir dostluk kurmalarıdır. Bunun için güven ön plandadır. Birine güvenmek için de birlikte gülebilmeniz gerekir. Demek ki evvela birlikte gülebileceğiniz insanları arayıp bulmanız icap etmektedir. Devamı zaten sabır, emek ve özenle kendiliğinden gelir.
""Tanrı, tüm yengileri kılıçla kazandırmaz; böyle başarılar her zaman savaşmaka elde ediliyor değildir; nice kez, çatışmanın kazandıramadığı, konuşmayla elde edilir; dostluk ve güven havası içinde yürütülecek ilişkiler sayesinde, daha büyük başarılar kazanıldığı olmuştur.."
Kendi kendine, 'O kadınların her şeyi ama kadınlar onun hiçbir şeyi olsun istiyordu,' diye düşündüğünü hatırlıyordu. Zevk istediklerinde zevk, dostluk istediklerinde dostluk, güven istediklerinde güven, yardım istediklerinde yardım, sıcaklık istediklerinde sıcaklık, yakınlık istediklerinde yakınlık veriyordu ama bütün bunları bir oyun oynar gibi, kadınları kendine bağlamak için yapıyor, her duyguyu sadece o an için yaşayıp paylaşıyor ama asla duyguları ve yakınlığı geniş zamanlara yaymaya yanaşmıyor, kadınlardan hiçbir şey istemiyordu.
Dostluklar ancak dinlemenin sonucunda oluşur. Çoğumuz dostlukların konuşmanın sonucunda olduğunu sanırız. Gerçekte dostluk, dinlenmenin sonucunda oluşur, konuşmanın değil. Dinlemesiyle insanları anlayan , değer veren insan, öyle bir güven ve anlayış ortamı oluşturur ki, bu ortam içinde herkes onu özler, onunla beraber olmak ister, onu izlemek ister. Karakteri, inandığı temel değerler ona sürekli yol gösterir ve onun inanılır güvenilir bir insan olduğunu tekrar tekrar gözler önüne serer.
İnsan ilişkilerinin pek azının uzun ömürlü olduğu bir zamanda, çocuk müstesna bir duygusal eş olarak görülüyor. Önceleri evlilik, hayat arkadaşlığı, dostluk veya ideolojik dayanışmadan beklenen güven, bugün daha çok çocuktan isteniyor. Yalnızlığın yegâne alternatifi, sevme ve sevilme umudu olarak çocuk.
Oysa Ankara bir "histir".
İlkin değer yargıları ve insanlar gelir aklınıza.
Milli Mücadele gelir. İnanç gelir. Umut gelir.
Yok oluşun, tükenişin üzerine yeniden doğan güneş gelir.
"O" gelir. Mustafa Kemal Paşa.
Cumhuriyet gelir.
Vefa gelir. Dostluk gelir.
Sayfa 9 - Hep KitapKitabı okudu
Kral dondurucu bir kış mevsiminde, gecenin soğuğunda nöbet tutan muhafıza sordu:
– Üşümüyor musun ?
Muhafız:
– "Alışığım kralım" dediğinde
Kral:
– "Olsun, sana sıcak tutacak elbise getirmelerini emredeceğim" dedi ve gitti.
Ancak bir süre sonra içeri girdiğinde emri vermeyi unuttu...
Ertesi gün duvarın yanında muhafızın soğuktan donmuş cesedini gördüler, duvarın üzerinde şöyle yazılıydı:
"Soğuğa alışkındım; fakat senin sıcak elbise vaadin beni öldürdü..."
Türlü türlü vaatlerle, insanları bekleterek bir umuda bağlayarak kesinlikle imtihan etmeyin.
Çünkü insan bekledikçe değişir.
Beklettiğiniz kişi, hakkınızda telafisi imkansız olumsuz düşüncelere girer.
Önce umudu öldürürsünüz.
Ardından sevgi,saygı, güven ölür, dostluk ölür, muhabbet ölür...
Umut Capcanlı Bir Kuştur
Rivayet odur ki;
Kral, dondurucu bir kış günü gecenin soğuğunda nöbet tutan bir muhafıza sordu:
-“Üşüyor musun muhafız?”
-“Ben soğuğa alışkınım kralım” dedi muhafız.
-“Olsun, ben yine de sana sıcak elbise getirmelerini emredeceğim” dedi ve gitti. Lakin emir vermeyi unuttu. Ertesi gün nöbet yerinde muhafızın soğuktan donmuş cesedini buldular. Muhafız nöbet yerinde bulunan duvara bir yazı yazmıştı.
“Kralım ben soğuğa alışıktım, beni soğuk değil, sizin sıcak elbise vaadiniz öldürdü”
Türlü vaatlerle, insanları bekleterek bir umuda bağlayarak kesinlikle imtihan etmemek gerekir. Çünkü insan, bekletildikçe değişir. Bekletilen kişi hakkınızda telafisi imkansız olumsuz düşüncelere girer.
Önce umudu ölür.
Ardından sevgi, saygı, güven ölür.
Dostluk ölür, muhabbet ölür!...
