·
Not rated
Hepimiz kendi yeraltımızda debelenip dururuz
Öncelikle Dostoyevski'nin biçem ve gözlem yeteneğinden etkilendiğim için başka bir yazarın beni bu denli okuma şevkiyle sarsmasını bekleyemem. Dostoyevski'nin bir iç sesi gibi düşünebilirsiniz bu kitabı, yer yer kendinizi bulur aranızdaki dönem farkı itibariyle demek ki böyle düşünen bir başkası da varmış diyebileceğiniz bir kitap. Kendi bilinçaltındaki psikolojik ve karanlık yönlerini okuyanla konuşurcasına akıcı bir dille sunması çok öznel.
Bir kişi bana yaşadıklarını tüm ayrıntılarıyla anlatıyor da ben dinliyormuşum gibi bir his yarattı.
Kendini düşüncelerini, kafasında dönen milyon tane unsuru, durmayan zihnini bu kitabında da görebilirsiniz. Dostoyevski ile ortak yönlerinizi keşfedebileceğiniz bazen gülüp bazen de hayret edebileceğiniz bir kitap.
fyodor mihayloviç dostoyevski tarafından yazılmış bir başyapıttır -vremya dergisindeki yazı serisinin derlenmiş hali roman oluyor bunu da belirtmek lazım-.
okurken bir asosyalin iç dünyasına giriş yaparsınız sonra size dış dünyasında yaşadığı şeyleri anlatır, bunlar harmanlanır. lakin gözlemlerimden yola çıkarak burada bu romanı böylesine ilgi çekici ve özgün yapan yanı asosyal insanların genelde duygularını içlerine gömüp savaşı orada vermeleri lakin bu romanda kahramanımız başına gelen her olayda düşünce yapısına göre patlamalar, hezeyanlar yaşıyor ki sonrasında çekinip, içine kapanarak gerçekleştirdiği duygusal feveranların sonucundan nasıl kaçacağını düşünmeye koyuluyor. benim açımdan romanı zevkli hale getiren nüans buydu.
son olarak hayat kadını olan kızımızla konuşurken hayatında ilk defa kendini hayalleri dışında yukarıda görmesi ve düşüncelerini başkalarına dikte-empoze edebilme duygusunu yaşaması dostoyevski'nin bize verdiği ince ama önemli de bir mesajdır.
Konusu: Gerçek dünyadan kendini soyutlamış veya buna zorunlu kalmış bir kişinin iç çatışmalarını ve hezeyanlarını ana eksen olarak belirler.
İnceleme: Romanın ilk bölümü bu romanın ardından zamanla "Yeraltı Adamı" olarak tanınan karakterin itirafları, serzenişleri, hakaretleri, hayıflanmaları kısaca iç dünyası üzerine bir monologdur. Çevresindeki insanlardan tiksinen, nefretle insanları anan, insanları belki de hiç sevmemiş gibi görünen kapalı bir karakterin fazlasıyla açık ifadeleridir. İkinci bölümde ise Yeraltı Adamı'nın yeraltından bir anlık çıkışı ve daha önceden arkadaşı olduğu anaşılan kişilerle bir hesap görmeye çabalamasını izleriz.
Uzun zamandır böyle bir kitap okumamıştım. O kadar iyi geldi ki… Daha sonra kesinlikle tekrar okuyacağım kitaplar arasına girdi. Dostoyevski zaten en sevdiğim yazarlar arasında. Kesinlikle tavsiye ediyorum ve keyifli okumalar diliyorum.
Dostoyevski'nin belki de ağlayarak yaşadıklarını güldürürmüşçesine anlattığı, derin duygularını anlamayanların gülerek okuduğu fakat hissedenlerin hüzünlenerek psikolojisini bozma seviyesine getirdiği, bir başka yazarda bir benzerine dahi rastlayamadığım ve rastlayamayacağım şaheseridir.
bir kitabı okumam için fazlasıyla ilgimi çekmesi gerekir. bundan önce huzursuzluğun kitabını okumuş ve resmen hayran kalmıştım. varoluşsal sancıları çok iyi ifade eden, iliklerime kadar hissettiren kitaplara mest oluyorum. bu kitabı da çok övdükleri için başladım ve hayran kaldım. yer yer sinirlenip kızdığım da oldu ama arkadaş o nasıl bir gözlem ve tespit yeteneğidir ya. okudukça içine çekti, çektikçe kendimden geçtim. (ayrıca böyle okurken size lanet okutan ve bunalıma sürükleyen kitap varsa önerilerinizi alabilirim)
adam öyle güzel yazmış ki her satırı, satırdaki duyguyu buram buram size geçirip hissetiriyor. kendisinin farkında, bazen kendisine çok kızıyor ama bir yandan da memnun. sonra memnun olduğu ve bu halde olduğu için de sinirleniyor.
asla duygularını ve kendisini kontrol edemeyişip buna bir yandan üzülüp sinirleniyor da. kendisini beğenmiyor ama buna yapacak bir şeyi de yok, zaten en çok da bu çaresizliği onu mahvediyor.
liza ile konuşurken sinirden bir hal oldum. bunu da buraya iliştirmek isterim.
Bir Dostoyevski klasiği..
Birinci bölüm oldukça felsefi, insanın beyninin içine girmiş Dostoyevski, yeraltına..
Okurken ucu bucağı yokmuş, bazı cümlelerin sonu gelmeyecekmiş gibi hissettirse de bir yandan analizlerin samimiliğine kapılıyorsunuz, sayfalar sayfaları kovalıyor, bir çırpıda bitiyor ilk bölüm.
Okuduğum diğer eserlerinde olduğu gibi bu eserinde de insanın kıyıda köşede kalmış (ya da yeraltında kalmış demeliyim) gün yüzüne çıkartılmayan ruh hallerini ustalıkla kaleme dökmeyi başarıyor. Belki de kendi gizli düşüncelerini..
İkinci bölüme gelince, bir hikaye çıkıyor karşımıza. Yeraltı düşünceleriyle örtüşen, bu düşüncelere sebep olan, ya da bu düşüncelerin eseri olan bir davranış hikayesi..
Okumak keyifli de olsa bir yandan karaktere kızmadan da edemedim, bir insan bu kadar mı aksi olur, istediğini verseniz bu sefer hoşnutsuz istemediğini savunur?!
Bazen de etrafındaki herkese nefret duyarken acaba esas kızdığı kendisi miydi, bunun bir yansıması mıydı hal ve tavırları? diyorum.
Kitaptaki son cümlede geçtiği gibi bir “çelişkiler insanı”nın çelişkili ruh halleri ve davranışları.. konu garip ama anlatımı son derece başarılı, içine çekiyor ve kendini okutuyor.
#okudumbitti #fyodordostoyevski #yeraltındannotlar
